زبان و مسايل پيرامون آن در مثنوي معنوي

The nature of language in Masnavi-e Manavi

توجه به زبان يكي از آرا و انديشه‌هاي مولوي در مثنوي معنوي است. در تفكر عرفاني مولوي، حقيقت زبان نه چيزي از جنس لفظ كه از جنس معنا است و آن معنا كه سرچشمه اصلي كلمات است، "بانگ حق" است. بر اساس آنچه كه در سنت عرفاني «زبان در مقام تحليل» ناميده مي‌شود، مولوي خلافِ بسياري از متفكران مسلمان درباره زبان رويكردي صرفاً ظاهري و مبتني بر قرارداد اتخاذ نمي‌كند، زيرا چنين تفسيري بيرون از عرصه آرا و انديشه‌هايي است كه او پيرامون زبان به دست مي‌دهد. اين مقاله مي‌كوشد با نگاهي تازه، فلسفه زبان و مسايل پيرامون آن را از منظر عرفاني در قالب طرح بسياري از پرسش‌ها بحث و بررسي كند.

The Nature of Language in Masnavi-e Manavi S. Ger?vand Assistant Professor of Religions and Comparative Mystism, Azarbaijan Teacher Education University In Masnavi-e Manavi, Mowlana Jal?l al-Din Balkhi has considered language. According to his mystical thoughts, the nature of language doesn’t come from terms or words but from meanings and ideas that are rooted in "the voice of God". The present article, by taking into account the problems of philosophy of language, tries to show that for Mowlana, contrary to many Muslim thinkers, language isnʹt conventional. Keywords: Masnavi-e Manavi, Language, Term, Philosophy of language. Email: Geravand_s@yahoo.com