بررسي عوامل منطقه اي واگرايي در روابط ايران و عربستان (1390-1384)

THE REGIONAL GROUNDS OF DISINTEGRATION BETWEEN IRAN AND SAUDI ARABIA (2005 - 2011)

ايران و عربستان روابط پر فراز و نشيبي را در دوران پيش و پس از انقلاب پشت سر گذاشته اند. پيش از انقلاب، نقش آمريكا و پس از انقلاب در برخي برهه ها به واسطه نقش و سياست هاي نخبگان حاكم، دو كشور به رغم عوامل داخلي، منطقه اي و بين المللي واگرايي، در جهت دوستي حركت كردند. اما عوامل متعددي در سطوح مختلف موجب گرديده است تا پس از انقلاب، روابط دو كشور غيردوستانه شده، با تعارض و واگرايي همراه شود. هدف تحقيق اين است كه ضمن بررسي عوامل واگرايي در روابط دو كشور، عوامل منطقه اي واگرايي ميان ايران و عربستان به ويژه دوره (2011-2005) را مطالعه كند و بر اين اساس اين فرض مطرح است كه مسايل عراق، لبنان و به ويژه بحرين مهمترين عوامل منطقه اي واگرايي در روابط دو كشور و تلاش براي توسعه نفوذ در منطقه، مهمترين علت منطقه اي بي ثباتي در روابط ايران و عربستان است.

There have been great ups and downs in relations between Iran and Saudi Arabia before and after the Islamic Revolution of Iran. For the US role before the revolution along with the ruling eliteʹs role afterwards, both countries stepped toward friendship. However, after the revolution, their relations have been deteriorated. The research aims at inspecting the general reasons of disintegration between these two, particularly the regional grounds since 2005 to 2011. The hypothesis suggests the developments in Iraq, Lebanon and especially Bahrain as the most important regional drives for this disintegration as well as the both sidesʹ effort to expand their authority in the region as the main regional cause for instability in their relations.