جامي و مشكل عشق

Jāmi and the Problem of Love

جامي افزون بر سرودن منظومه‌هاي عاشقانه‌اي همچون "ليلي و مجنون" و"يوسف و زليخا" به عشق از منظر يك محقق مدرسي و با نگاه و تحليل عارفان نيز نگريسته است. در اين جهان‌بيني عشق كليدي‌ترين عنصر است؛ عنصري كه آفرينش با او تبيين مي‌شود و در همه جا و همه چيز جاري است. سرآغاز فتنه وجود ، عشق حق است به خويشتن و شهود كمالات خويش. جامي مي‌كوشد گونه‌هاي مختلف اين عشق‌ورزي و شهود و نيز آدميان و تنوع نگاه عاشقانه آنان را باز نمايد. كوشش او در تبيين سريان عمومي عشق، انواع شهود حق و انگيزه‌هاي متفاوت آدميان، كوششي است سزا و اما در مواضعي مبهم و شايد نارسا و ناتمام. در اين نوشتار سعي بر آن است كه به برخي از اين ابهامات و ناهماهنگي‌ها، نارسايي‌ها و ناتمامي‌ها اشارت رود. نيز تلاش شده است تا براساس همان نگاه جامي، در طرحي ديگر تا آن‌جا كه ممكن است اين ناهماهنگي‌ها به هماهنگي رسد و ابهامات رفع شود.

J?mi and the Problem of Love B. Eskandari Assistant Professor of Persian Language and Literature, Qom University Nur ad-Din Abd al-Rahm?n J?mi (1414 –1992) is the Persian poet and composer of two long love stories in poemsverse, Leili and Majnoon and Yusof and Zoleikha, where he has examined the concept of love from mystical and scholastic point of view. He believes that love flows in all things and creation can only be made sense by love. Since God loved himself and intuited his own perfections and so the Creation was begun. The present article tries to illuminate ambiguities and inconsistencies that exist in his J?mi’s interpretation of Love. Keywords: J?mi, Love, Creation, Man. Email: Mehravaran72M@yahoo.com