تاثير تمرينات تعادلي اختلالي و غير‌اختلالي بر تعادل ايستا و پوياي زنان سالمند

The influence of perturbation and non-perturbation balance training program on static and dynamic balance in elderly women

هدف از تحقيق حاضر، مقايسه‌ي اثربخشي تمرينات تعادلي اختلالي و غيراختلالي بر قابليت‌هاي تعادل ايستا و پوياي زنان سالمند بود. براي اين كار 38 زن سالمند با دامنه‌ي سني 80-65 به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و از طريق گمارش تصادفي، به گروه‌هاي آزمايشي اختلالي(n= 13)، غيراختلالي(n= 12) و كنترل(n= 13) تقسيم شدند. قبل و پس از دوره‌ي تمريني، آزمون ثبات قامتي ايستا و پويا با دستگاه تعادل سنج بايودكس به عمل آمد. روايي و پايايي اين دستگاه در مطالعات قبلي و تحقيق حاضر مورد تاييد قرار گرفته است. نتايج نشان داد كه تمرين اختلالي بر همه‌ي شاخص‌هاي تعادل ايستا و پويا تاثير معنادار داشته است(P < 0/05). اما در تمرين غيراختلالي فقط در شاخص نوسان مياني - جانبي(ML) هر دو نوع تعادل ايستا و پويا بهبود معنادار مشاهده نشد(P > 0/05). همچنين تمرين اختلالي نسبت به تمرين غيراختلالي در شاخص نوسان مياني جانبي دو نوع تعادل ايستا و پويا تاثير بيشتري داشته است((P < 0/05. يافته‌هاي تحقيق حاضر، اصل اختصاصي بودن تمرين را مورد تاييد قرار داد. با عنايت به اين كه تمرينات اختلالي اثربخش‌تر از تمرينات غيراختلالي تشخيص داده شد، لذا مي‌توان در مداخلات توانبخشي، برنامه‌هاي تعادلي مبتني بر ايجاد اختلال را به‌منظور افزايش پايداري مياني - جانبي و در نتيجه، كاهش به‌خطر افتادن سالمندان مد نظر قرار داد.

The aim of this study is comparing the effectiveness of two different balance trainings on static and dynamic balance in elderly women. 38 old women (age 65-80), were assigned to the following groups: perturbation-based training (n=13), non-perturbation-based training (n= 12) and control (n= 13), using random assignment. Static and dynamic balance have been tested before and after the eight weeks of training by the postural stability test of the Biodex balance. Reliability and validity of this apparatus were confirmed by previous and this research. There was a significant improvement for all indexes of static and dynamic balance in perturbation training group (p < 0.05). However, in non-perturbed group, all indexes were improved except ML (p > 0.05). ANOVA showed that the perturbation-based training was more effective for ML index of both static and dynamic balance abilities. The findings confirmed the specificity principle of training. According to results, we can conclude that the perturbation-based programs will be useful for rehabilitation interventions in elderly women.