نگاهي به فرايندهاي دگرگوني

فرايندهاي دگرگوني درباره برهم‌كنش دست‌افزارها و ساختار‌ها با محيط، اعمّ از طبيعي و فرهنگي بحث مي‌كند. فرايندي كه طي آن، از چگونگي شكل‌گيري تپه يا محوطه تا آن‌چه امروز به‌چشم مي‌آيد، بحث مي‌شود. شناخت اين فرايند و جزييات آن به باستان‌شناس كمك مي‌كند كه تفسيرهاي واقع‌نماتري نسبت‌ به آن‌چه مي‌يابد، داشته باشد. در اين گفتار، آن‌چه كه بلافاصله پس‌از ترك و از دور مصرف خارج شدن دست‌افزارها و ساختار‌ها (با تاكيد بيشتر) در برهم‌كنش با آنها است، با ارايه نمونه‌هايي از بافت فرهنگي و اقليمي ايران نشان داده مي‌شود. با وجود ضروري بودن درك فرايندهاي دگرگوني در تحليل هاي باستان‌شناختي، بايد تاكيد كرد كه جزيي‌نگري بيش از حد در اين گونه پژوهش ها باستان‌شناس را از هدف اصلي خويش دور ساخته و او را به ورطه قوم‌نگاري و انسان‌شناسي صرف مي‌اندازد.

Transformation Processes debate on the interactions between archaeological artifacts and structures based on their natural and cultural environments. These processes provide a good picture about the site formation after its creation until now. Recognition of these processes and their context help archaeologists to interpret archaeological data in an appropriate way. In this paper I would argue about the abandonment of the site and demolition of the artifacts and structures by presenting some Iranian cases. Transformation processes play a significant role in archaeological studies; however such detail studies may lead archaeologists to get involved into ethnographical and anthropological point of views.