تاثير مكتبهاي زبان شناسانه در دستور نويسي زبان فارسي

The effect of Linguistic on Persian syntax

دستور نويسي زبان فارسي، مراحل متعددي را پشت سر گذاشته و خصوصيات جغرافياي ايران، تاريخي ويژه را براي زبان و مردم آن رقم زده است؛ نخست اينكه ايرانيان با آنكه در تدوين اصول و قواعد صرف و نحو، زبان شناسي و حتّي بلاغت كهن زبان عربي نقشي كليدي و انكارناپذير داشته اند؛ درباره دستورنويسي كهن زبان فارسي، اثري مستقل به دست ما نرسيده است و نوشته هايي كه در اين زمينه برجاي مانده، اغلب صبغه ترجمه اي دارند و يا اين پيشداوري كه همه زبانها، داراي ويژگيهاي يكساني هستند؛ نوشته شده اند. ديگر اينكه مكتبهاي جديد زبان شناسي در روشهاي دستورنويسي زبان فارسي كه بيش از يك سده را پشت سرنهاده، اثر گذاشته اند. نگارنده در اين مقاله كوشيده است زمينه ها و زاويه هاي تاثير مكتبهاي ساختگرا و گشتاري زايشي را در دستور نويسي و دستورنويسان زبان فارسي، بررسي و تحليل كند.

Persian syntax, has passed through various phases. Iranian geography has provided a especial trend for its people and language. Though, Iranians have had great influences on compiling and generating the syntactic, rhetoric and linguistic trends of many languages, yet there has been no traces of any research, by them, on the Persian archaic syntax. The only researches done on this topic are either translations or based on the old prejudice which says that languages are the same all over the world. Taking in to consideration the influences of the new linguistic the ories of the last decade on Persian syntax, the present paper aims at analyzing the effects of structuralism and generative transformation on Persian syntax and its compilers.