ابهام، تنوع و پرورش استعاره در غزل بيدل

Metaphor in Bidel Dehlaviʹʹs Poetry

آنچه در اين نوشتار به آن پرداخته مي‌شود، ابهام، تنوع و پرورش استعاره در غزل بيدل است. بيدل با نگاهي استعاري به پديده‌هاي جهان، نام‌‌هاي قراردادي را با معادل‌هايي استعاري مبادله مي‌كند تا راهي به ماهيت اشيا بگشايد. در نتيجه، با تنوع و فراواني استعاره‌هاي ديرياب، جهاني خيالي و سورياليستي رقم مي‌خورد كه درك شعر وي را دشوار مي‌سازد. اين شاعر بزرگ در كنار استعاره‌هاي نو و شگفت، و ابهامي كه آگاهانه آفريده، از جادوي انسجام در انديشه و اجزاي غزل غافل نمانده است. وي مي‌داند كه شعر مبهم اگر داراي انسجام و وحدتي سازمند باشد – حتي بدون درك شدن – موجب لذت هنري خواننده مي‌گردد و در ناخودآگاه وي تاثير مي‌گذارد. بنابراين، او اغلب با حمايت‌هاي آشكار و پنهان از استعاره‌هاي بعيد در مسير غزل ( در بيت، ابيات همجوار و كل غزل)، توانمندي خود را در ايجاد شعر مبهم، اما منسجم به ظهور مي‌رساند. نگارنده اين حمايت‌ها را « پرورش استعاره» ناميده و با ذكر نمونه‌هايي، شگردهاي گوناگون شاعر را در غزل او نشان داده است.

Metaphor in Bidel Dehlaviʹs Poetry M. R. Akrami Assistant Professr of Islamic Az?d University-Fas? branch Bidel Dehlavi (1642-1720) is one of the prominent poets of Indian School of Poetry in Persian Literatue. Bidelʹs poetry is criticized for its complex and implicit meanings. His extensive and innovative use of metaphor has been praised. In Bidelʹs Odes (typically known as ghazal), metaphor refers to brevity and ambiguity. He has a metaphoric view and his extended metaphors, or conceits, lead to a surrealistic and imaginative point of view. In this article, the author tries to show the role of metaphor in Bidelʹs poems. Keywords: Bidel Dehlavi, Metaphor, Ambiguity, Tears. Email: Mrakrami@yahoo.com