بررسي معراج پيامبر اسلام(ص) در شعر فارسي (دوره مغول و تيموريان)

The Ascent in Persian Poetry (The Mongol and Timurid Periods)

شاعران پارسي‌گوي پس از بركت يافتن سرزمين ايران با قدوم تمدن اسلامي، آن را با جان و دل پذيرفتند و به شعر فارسي رنگ و بويي الهي و معنوي بخشيدند. آنان افزون بر آميختن شعر فارسي به ارزش‌هاي اسلامي، مديحه‌هاي خود را به ثناي باري تعالي و مدح ستايش پيشوايان ديني، به ويژه پيامبر اسلام (ص)، آراستند. از جمله موضوعاتي كه زمينه مدح پيامبر را در شعر فارسي فراهم آ‌ورد، سفر آسماني آن حضرت از مسجد‌الحرام به مسجد‌الاقصي بود كه «معراجيه» ناميده شد. هدف اين نوشتار، بيانِ نمايي كلي از مفهوم معراج و بررسي مستندات مهم آن در شعر فارسي، به‌ويژه دوره مغول و تيموريان است.

The Ascent in Persian Poetry (The Mongol and Timurid Periods) A. R. Shom?li Instructor at the Faculty of Teacher Training, Islamic Az?d University- South Tehr?n branch The heavenly Ascension (known typically as Miraj) of the prophet Muhammad refers to the one-night journey of the holy prophet to Heaven on His way from Mecca to Jerusalem and back. In Persian literature, this major event has been illustrated by many famous poets. The present article, by taking into the meaning and concept of The Ascent, tries to investigate this major theme in the poetry of the Mongol and Timurid periods. Keywords: Miraj, Isra (The Night Journey), Muhammad, Gabriel, The Mongol and Timurid periods. Email: Alishomaly1346@yahoo.com