برآورد بار اقتصادي تصادفات جاده‌اي در استان تهران

Economic Burden of Road Traffic Crashes in Tehran Province, Iran in 2009

مقدمه: تصادفات جاده‌اي در ايران و جهان بسيار شايع است. هدف اين مطالعه، برآورد بار اقتصادي تصادفات جاده‌اي در استان تهران در سال 1388 بوده است. روش بررسي: يك مطالعه‌ي توصيفي مقطعي و گذشته‌نگر است. جامعه‌ي مورد مطالعه تمامي مصدومين و متوفيان تصادفات جاده‌اي در استان تهران در سال 1388 بود. براي برآورد بار اقتصادي تصادفات جاده‌اي از رويكرد سرمايه‌ي انساني استفاده شد. هزينه‌هاي مورد بررسي در اين مطالعه به هزينه‌هاي مستقيم (پيش بيمارستاني، هزينه‌هاي بيمارستاني، هزينه‌هاي فيزيوتراپي و نوتواني، هزينه‌هاي صدمه به اموال، هزينه‌هاي اداري و هزينه‌ي مراسم تدفين)، هزينه‌هاي غير مستقيم (هزينه‌هاي از دست دادن درآمد (يا توليد بالقوه‌ي از دست رفته) و هزينه‌هاي نامحسوس تقسيم شده‌اند. داده‌هاي مورد نياز از پايگاه‌هاي اطلاعاتي سازمان پزشكي قانوني، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي، بررسي پرونده‌هاي بيمارستاني و مطالعات قبلي به دست آمد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها نيز از نرم‌افزار Excel استفاده شد. يافته‌ها: در استان تهران در سال 1388 به علت تصادفات جاده‌اي، 2410 نفر جان خود را از دست داده‌اند و 92100 نفر نيز مصدوم شده‌اند. كل هزينه‌ي تحميل شده به علت تصادفات جاده‌اي در استان تهران در سال 1388، 11185313 ميليون ريال برآورد شد. نتايج مطالعه نشان داد كه از كل هزينه‌ي تصادفات 7/64 درصد مربوط به هزينه‌هاي مستقيم، 3/23 درصد مربوط به هزينه‌هاي غير مستقيم و 12 درصد هزينه‌هاي نامحسوس بود. نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد كه بار اقتصادي ناشي از تصادفات جاده‌اي در استان تهران زياد است كه بين 3/0 تا 4/0 درصد توليد ناخالص داخلي كشور در سال 1388 را شامل مي‌شود. واژه‌هاي كليدي: تصادفات جاده‌اي؛ هزينه‌ها؛ بار اقتصادي؛ رويكرد سرمايه‌ي انساني

Introduction: Road traffic crashes (RTCs) are very common across the world and in Iran. The aim of this study was to estimate the economic burden of road traffic accidents in Tehran province, Iran in 2009. Methods: This was a descriptive, cross-sectional retrospective study. The study population included all deceased and injuries due to RTCs in Tehran in 2009. The economic burden of RTC was estimated by human capital approach. The costs were divided into three groups: direct costs (pre-hospital, hospital costs, physiotherapy and rehabilitation costs, property damage costs, administrative costs and funeral costs), indirect costs (costs of income loss or potential production lost) and intangible costs. Data were extracted from two databases specially designed at Iran Ministry of Health and Medical Education and at Legal Medicine Organization of Iran for recording traffic road injuries and from available literature. The average cost of each hospitalization was estimated by review of medical records. Results: In 2009, 2410 people died and a further 92,100 people were injured due to RTC in Tehran. The total annual cost of road accidents in Tehran was 11,185,313 Iranian Rials (IRR). 64.7% of the total costs were related to the direct costs, %23.3 of the total costs were related to indirect costs and %12 of the total costs were related to direct costs. Conclusion: This study showed that the burden of RTC in Tehran was substantial which included about 0.3 to 0.4 percent of Iran’s gross domestic product in 2009. Keywords: Traffic Accidents; Costs; Economic Burden; Human Capital Approach