داستان سودابه و سياوش از منظري ديگر

A New Interpretation of the story of siyāvash and sudābeh

داستان سياوش و سودابه، از شاهكارهاي فردوسي است كه در آن، شاهد رويارويي دو ابرقهرمانيم. تامّل ژرف در اين داستان ما را متقاعد مي‌كند كه بنيان آن بر تقابل عقل و عشق، عصمت و عصيان و در تحليل نهايي غريزه و فرهنگ استوار است. براساس آيين زرتشت، خير و شر، در روزگاران نُه هزار ساله گميزشن، همواره با هم درگيرند، امّا با لحاظ نگره مذهب مهر (ميتراييسم) آن دو، در عين حال كه در نمود با يكديگر مي‌ستيزند، بودي يگانه دارند و وجود هر يك از آنان، ضرورت وجود ديگري است. تاكنون شاهنامه‌پژوهان با نگاه زردشتي به دو قهرمان اصلي اين داستان نگريسته و معمولاً سياوش را كارگزار حق و سودابه را عامل باطل به شمار آورده‌اند. در اين مقاله باتوجه به چرخش فرهنگ ايراني در روزگار پس از اسلام به سوي عرفان ـ كه از بن و ريشه، مهر‌ي‌نگر است ـ به سياوش و سودابه نگريسته و كوشيده‌ام تا حق هر كدام از اين دو «ابر مردم» را بتوزم

A New Interpreation of The Story of Siy?vash and Sud?beh Gh. Sar?m?, Assistant Professor of IAU, Zanj?n Branch The tale of Siy?vash and Sud?beh is one of the stories of Sh?hn?meh. In Zoroastrian tradition, Siy?vash is a symbol of innocence and goodness and vice versa Sud?beh is a symbol of evil and beastly passion. But, according to Mithraism, they are mutually interdependent. This article will analyze this relationship based on a new interpretation and with respect to the doctrines of Islamic mysticism. Keywords: The tale of siy?vash and Sud?beh, Chastity, Rebellion, Zoroastrianism, Mithraism. Email: Gh_sarami@yahoo.com