تحليل دكترين رقيق سازي (دكترين نقض نوع دوم) در نظام حقوقي حاكم بر علايم تجاري

COMPARATIVE EXAMINATION AND INVESTIGATION OF DILUTION DOCTRINE IN INTELLECTUAL PROPERTY LAW

غايت اصلي نظام حقوقي حاكم بر علايم تجاري حمايت از علامت تجاري در برابر استفاده غير قانوني ديگري از علامت است. از ميان علايم تجاري، علايم مشهور همواره به عنوان دسته اي خاص از علايم تجاري مورد حمايت ويژه قانونگذاران قرار داشته اند. دكترين رقيق سازي كه از آن به عنوان دكترين نقض نوع دوم ياد مي شود بر خلاف دكترين نقض نوع اول هدفش معطوف به حمايت از علايم مشهور مي باشد و به دنبال آن است تا با حمايتي ويژه از علايم مشهور بسترهاي لازم را براي حمايت از مصرف كنندگان و مالكان علايم مشهور فراهم آورد. اگرچه اين دكترين در رويه قضايي كشورمان هنوز فرصت جلوه نمايي نداشته است اما قانونگذار ما در سال 1386 با تدبيري معقول آن را به صورت حداقلي در بند و ماده 32 قانون ثبت اختراعات، طرح هاي صنعتي و علايم تجاري به رسميت شناخت.

The main purpose of trademark legal system is protection of trademark against any unauthorized use, so today many of existing legal systems have provide different enforcements for breach of trademark. Well known trademarks have always been considered as a valuable property by legislatures and protected as a particular category of trademarks. On contrary to infringement, Dilution doctrine, which is also named as breach of second type, is to protect well known trademarks against any unauthorized use and its exact purpose is to establish particular protection from owners of trademarks so as to provide required status for protecting both consumers and owners of trademarks. Although this doctrine has not ever had a show in our precedent, our legislature painstakingly provided it at paragraph V of article 32 of inventions, industrial designs and trademarks act.