كنوانسيون رتردام 2

ROTERDAM RULES

نخستين معاهده مصوب در سطح بين الملل در زمينه حمل و نقل دريايي معاهده بروكسل (لاهه) مصوب 1924 . م است. حمايت گسترده كشورهاي داراي ناوگان دريايي از اين معاهده از يك سو و وجود خلا قانوني از سوي ديگر موجب شد كه اين معاهده در سطح جهان با اقبال همگاني مواجه گرديده و عمري طولاني داشته باشد. گذر زمان همراه با نوع آوري ها و تحولات فني نارسايي معاهده را در ايجاد توازن بين طرف هاي قرارداد حمل و نقل آشكار ساخت. به منظور رفع اشكال با تلاش كنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد معاهده هامبورگ در سال 1978 متولد شد. معاهده اخير به علت بي مهري كشورهاي داراي ناوگان دريايي مواجه با شكست شد. اخيراً معاهده رتردام در سال 2008. م با هدف جلب رضايت كشورهاي صاحب ناوگان دريايي كه عمدتاً صنعتي اند و نيز كشورهاي صاحب كالا كه عموماً كشورهاي در حال رشد مي باشند به تصويب رسيده است. اينك ترجمه متن معاهده به خوانندگان محترم تقديم مي شود.

The first international convention on maritime transportation is the Brussels’ Convention of 1924. This convention was widely accepted throughout the world and; thus, lasted for a long time due to the widespread support of the countries possessing fleet for this convention and the lack of existence of a legal document in terms of maritime transportation. The passage of time together with innovations and technical developments proved the inadequacy of this convention in balancing between the transport contractors. Hence, with the efforts of the United Nations Conference on Trade and Development, the Hamburg Convention was ratified in 1978. The Hamburg Convention; however, faced failure as it was not widely accepted by the countries possessing fleet. In 2008, the Rotterdam Convention was ratified with the aim of gathering the consent of countries possessing fleet which are mostly developed countries and the countries possessing goods which are mostly developing countries. This article presents the translation of the text of the Rotterdam Convention.