استانداردهاي تضمين كيفيت آموزش مهندسي در ايران: رويكردي جهاني

Quality assurance standards of engineering education in Iran: a global approach

در دو دهه گذشته توجه به كيفيت آموزش مهندسي در نتيجه عواملي از قبيل تحرك پذيري سريع، محيط كاري چند فرهنگي، بين المللي و جهاني شدن آموزش مهندسي، افزايش تعداد دانشجويان و دانش آموختگان مهندسي و گسترش آموزش از راه دور و يادگيري الكترونيكي افزايش يافته است و به تدوين استانداردها و معيارهاي حرفه اي در سطح جهاني براي تضمين كيفيت برنامه هاي آموزش مهندسي منجر شده است. از آنجا كه طراحي، اجرا و ارزشيابي برنامه هاي آموزش مهندسي بر اساس معيارها و ترازهاي منطقه اي و بين المللي جنبه اي مهم از تضمين كيفيت آموزش مهندسي به شمار مي رود، استفاده از اين پارامترها در برنامه هاي آموزش مهندسي موجب اطمينان دولت و صنعت به دانش و مهارتهاي مورد نياز دانش آموختگان مهندسي مي شود. هدف اين مقاله تعيين استانداردهاي تضمين كيفيت آموزش مهندسي در كشور ايران با رويكردي جهاني است. اين پژوهش از نوع توصيفي ـ تحليلي است و در آن از روش تحليل محتواي كيفي استفاده شده است. سه مدل جهاني در خصوص تضمين كيفيت و اعتباربخشي برنامه هاي آموزش مهندسي بررسي و تحليل شدند كه وجوه مشترك معيارها و الزامات آنها در قالب هشت دسته استاندارد شامل هدفها و نتايج برنامه، برنامه درسي، هييت علمي، منابع مالي و خدمات پشتيباني، فضا و امكانات آموزشي، فرايند تدريس و يادگيري، دانشجويان و سنجش و ارزشيابي مشخص شد. اين استانداردها مي توانند چارچوبي براي تضمين كيفيت و اعتباربخشي برنامه هاي آموزش مهندسي در كشور ايران را فراهم سازند، به نحوي كه بتوان به ارايه آموزش مهندسي با كيفيت در سطح ملي و فراملي اقدام كرد.

This article explores the effects of academic discipline on risk perception of technologies. The importance of this topic is that decision making about technologies depends on decision maker’s perception of technologies. In this study, risk perception of students of different academic disciplines including civil engineering, electrical engineering, computer engineering, mechanical engineering and MBA will be analyzed. Our actual aim is to find if there is any relation between these fields of studies and risk perception of technologies in terms of health, environment and society. In the next step, according to the growth in number of engineering and technical students who choose to continue their studies in MBA, we will discuss whether this field of study does have effect on risk perception of people or not. Four technologies compared in this study are renewable energies, genetic engineering, nanotechnologies and information and communication technologies (ICT). Results show that students in all fields of study have the highest risk perception in genetic engineering and lowest in renewable energies. Students from different fields of study differ on risk perception in the process of socialization and self-selection. Students of MBA have the highest risk perception of social threats in the four groups of technologies.