ضرورتهاي اصلي در تدوين راهبردهاي آموزش مهندسي ايران بخش دوم: مقايسه ديدگاه مديران بخش صنعت و اعضاي هييت علمي

Necessities for codifying strategies of engineering education in Iran(second sector: comparing viewpoints of industry managers and faculty members)

هدف اصلي اين پژوهش تعيين ضرورتهاي اصلي در تدوين راهبردهاي آموزش مهندسي كشور از ديدگاه مديران بخش صنعت و اعضاي هييت علمي بود. روش تحقيق توصيفي ـ پيمايشي و ابزار گردآوري داده هاي پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود كه 32 نفر از مديران بخش صنعت و 40 نفر از اعضاي هييت علمي به آن پاسخ دادند. داده هاي پژوهش با روشهاي آماري مناسب تحليل شدند. نتايج نشان داد كه اصلاح آموزش مهندسي در كشور ايران ضروري است. در اين خصوص، عدم اطمينان دانشجويان از آينده كاري، مشكلات اجتماعي و مشكلات اقتصادي مهم ترين چالشهاي آموزش مهندسي به شمار مي روند و براي مواجهه با اين چالشها هماهنگ ساختن آموزش مهندسي با نيازهاي علمي و آموزش جهاني و همچنين، كارآفرين و كاربردي شدن آموزش مهندسي از اهميت خاصي برخوردار است. همچنين، براي پاسخگويي برنامه هاي درسي آموزش مهندسي در قبال نيازها و شرايط جديد بايد بر دروس عملي از قبيل پروژه، آزمايشگاهها و كارگاهها، آموزش دروس با استفاده از كامپيوتر و نيز زبان انگليسي در برنامه درسي رشته هاي مهندسي تاكيد شود. سرانجام، براي مسيوليت پذيري بيشتر دانشجويان مهندسي، مشاركت آنها در توسعه پايدار جامعه و آشنايي بهتر آنان با حرفه مهندسي، گذراندن دروس اخلاق مهندسي، محيط زيست و انرژي و نيز آشنايي با مهندسي توسط آنها الزامي است.

The aim of this article is to determine the necessities for codifying strategies of engineering education in Iran. For this purpose, a survey method is used. The population in this research included industry managers and faculty members: thirty-two managers and forty faculty members as sample participated in research. The instrument for data collection of research was a questionnaire. Data were analyzed by suitable statistical indexes. The results indicated that reform of engineering education in Iran is necessary. Therefore, students lack of confidence in occupational future, and social and economic difficulties are the most important challenges of engineering education. In order to encounter these challenges the engineering education should be harmonized with scientific needs and global education, as well as being entrepreneur and applied. In addition, for accountability of engineering curricula in relation to new needs and situations, practical courses such as project, laboratories, and workshops; computer-aided courses; and English language courses should be emphasized. Finally, courses of engineering ethics, environment and energy, and introduction to engineering should be obligatory in engineering curricula in order to increase the responsibility of students, and their participation in sustainable development, as well as better perception of engineering profession.