نقد اسطوره‌شناختي ژرفا، بر بنياد كهن‌نمونه مادينه روان

The Animus in Epic Myths: A "Mythological Criticism of Depth" Approach

كهن‌نمونه‌ها، با تصويرهاي كهن‌نمونه‌اي مانند كوه و اعداد و درون‌مايه‌هاي كهن‌نمونه‌اي چونان آفرينش و مرگ همسان نيست و به گمان نهان‌پژوه سوييسي، كارل گوستاو يونگ، كهن‌نمونه‌ها، سازنده نمايه‌ها و درون‌مايه‌هاي كهن‌نمونه‌اي است. پنج كهن‌نمونه «خود»، «سايه»، «نرينه روان (= آنيموس)»، «مادينه روان (= آنيما)» و «نقاب» از كهن‌نمونه‌هاي برجسته و بُنيادين يونگ است كه كاركرد آنها در دبستان نقد اسطوره‌شناختي ژرفا براي گزارش و رمزگشايي اسطوره و حماسه‌هاي اسطوره‌اي، بُنيادين و بي‌بَديل مي‌نمايد. در كتاب‌هاي نقد ادبي، اين كهن‌نمونه‌ها در زير دبستان‌هاي نقد اسطوره‌شناختي و روان‌شناختي مي‌آيد و در اندازه تعريف، پايان مي‌يابد و هيچ‌گونه تحليل و كاركردي از آنها در نقدهاي اسطوره‌شناختي به‌دست داده نمي‌شود. ما، در اين جُستار براي نخستين بار يكي از اين كهن‌نمونه‌ها، نامزد به مادينه‌روان را مي‌گزاريم و كاركرد آن را در حماسه‌هاي اسطوره‌اي، فرارويِ منتقدان ادبي‌ مي‌نهيم و به رمزگشايي‌هاي نوي در حماسه‌هاي اسطوره‌اي، چونان شاهنامه دست مي يابيم. در پايان، آنچه بايسته گفت مي‌نمايد آنست كه گزارش و تحليل ما از كهن‌نمونه مادينه روان، بي‌پيشينه و نوآيين است.

The Animus in Epic Myths: A "Mythological Criticism of Depth" Approach B. Atoon? Assistant Professor at IAU, Qom Branch According to Carl Gustav Jung, The Archetypal themes (like creation and death) and images (like mountain and numbers) are rooted in basic archetypes. The self, the shadow, the anima, the animus, and persona are the main archetypes. In "mythological criticism of depth", it is necessary to use these archetypes for analyzing and decoding of myths. In literature and literary critical texts, they are not analyzed from mythological criticism point of view. The present article tries to study the function of one of these archetypes, namely the animus, in epic myths, especially Sh?hn?meh, from mythological criticism point of view.