جُستاري در رويكرد مولوي به از خودبيگانگيِ انسان، با نگرشي به انسانِ معاصر

Mowlānā Jalā-al Din Balkhī and the Alienation of Man

در اين مقاله، نگارندگان با رويكردي براي شناخت چالش‌هايي كه در برابر انسان معاصر قرار دارد با بهره‌گيري از آرا مولوي در مثنوي معنوي، پديده «از خودبيگانگي» را مورد توجه قرار داده‌اند. در ادبيات كهن پارسي، برخي انديشمندان با بيان نكات ظريف و مهمي درباره ازخودبيگانگي انسان، دري ديگر در شناخت اين‌گونه پديدارهاي گشوده و منظر خاصي را پيش روي انسان نهاده‌اند كه در اطلاقي كلي مي‌توان آن را نظرگاه عرفاني خواند. در صدر قايلان و حاملان پيام عرفاني در فرهنگ ديرين پارسي، مولوي است كه در شش دفتر مثنوي معنوي، بسان معلّمي انسان‌گرا، هوشمندانه پديدارهايي را از دل روايات و داستان‌ها استخراج كرده است كه تامل در آنها انسان امروز را نيز به نكات گران‌بها و ارزشمند رهنمون مي‌سازد. وي درباره مسخ و از خودبيگانگي بشري در برابر پديدارهاي غفلت‌ساز و فريباي بيرونيِ جهان مادي، معناپردازي و اشارات قابل توجهي كرده است كه شرح، تفسير و تحليل آن محور محتواي اين نوشتار را تشكيل مي‌دهد.

Mowl?n? Jal?l-al Din Balkh? and the Alienation of Man M. Sed?qat?fard Assistant Professor of Sociology, IAU, Garms?r Branch F. Adabiz?deh Assistant Professor of Educational Scienes, IAU, Garms?r Branch The authors of this article present the concept of "alienation" as a challenge for modern man, based on the thoughts of Mowl?n? Jal?l-al Din Balkh?’s Masnavi-e Manavi. As a matter of fact, alienation is not entirely a characteristic of the contemporary age. In Persian Literature the concept of alienation has been proposed and discussed by Islamic mystics long before the dawn of the modern era. Mowl?n? Jal?l-al Din Balkh?, in his six books of Masnavi-e Manavi, speaks about alienation and metamorphosis from a mystical point of view.