كليدواژه :
هند , ايران , انتقال گاز , ژيوپلتيك انرژي , آسياي ميانه , گاز طبيعي
چكيده فارسي :
گاز طبيعي به عنوان سوختي پاك هر روزه با استقبال بيشتري روبرو مي شود. به طوري كه سهم اين حامل انرژي از سبد انرژي جهان در ده ههاي گذشته با افزايش قابل توجهي همراه بوده و براساس پيش بيني ها اين سهم در آينده روندي افزايشي خواهد داشت. بخش عمد هاي از افزايش آتي تقاضاي گاز طبيعي توسط اقتصادهاي نوظهور از جمله چين و هند صورت خواهد گرفت. لذا مي توان گفت بازار آينده مصرف گاز طبيعي آسيا خواهد بود. اين دو كشور در سال هاي گذشته رشد اقتصادي قابل توجهي داشته اند كه اين شكوفايي اقتصادي در گرو دسترسي به منابع انرژي بوده است. اين در حالي است كه منابع داخلي اين دو كشورپاسخگوي نياز مصرفي آنها نبوده و در آينده نيز بخش عمد هاي از نياز انرژي اين كشورها از طريق واردات تامين خواهد شد.
در اين خصوص چين حضور فعالي در كشورهاي داراي منابع گاز طبيعي داشته است. اما هند با وجود نزديكي به خلي جفارس و آسياي ميانه، تا كنون برنامه مشخصي براي كسب سهم قاب لتوجهي از توليد گاز طبيعي اين كشورها انجام نداده است. كشورهاي ايران، تركمنستان و قطر به عنوان دارندگان اصلي ذخاير گاز طبيعي جهان در همسايگي هند قرار دارند و امكان انتقال گاز اين كشورها به سوي شبه قاره و حتي جنوب چين وجود دارد. با اين وجود، به استثناي واردات از قطر، تاكنون به عللي از جمله عدم جديت مقامات هندي، تضاد با سياس تهاي آمريكا در قبال ايران و همچنين مسايل مرتبط با امنيت خطوط لوله مورد LNG نظر، طر حهاي مطرح شده براي انتقال گاز اين مناطق به هند در حد پيشنهاد باقي مانده است.
براساس پيش بيني ها، آسيا قطب مصرف آتي انرژي خواهد بود و كسب سهم قابل توجهي از اين بازار مورد توجه توليدكنندگان نفت و گاز قرار دارد. ايران به لطف ذخاير قاب لتوجه گاز طبيعي، برخورداري از مرز مشترك با كشورهاي آسياي ميانه و امنيت مناسب داخلي، ايمن ترين مسير براي انتقال گاز آسياي ميانه به
هند و جنوب آسيا به شمار مي رود. از اين روي لازم است ايران ضمن فراهم كردن زيرساخت هاي انتقال گاز آسياي ميانه، مقدمات حصول توافقات چندجانبه بين توليدكنندگان و متقاضيان گاز طبيعي را فراهم آورده و در راستاي حداكثرسازي منافع خود و كسب جايگاه مناسب بين المللي گام بردارد. در خصوص هند نيز زمان آن رسيده كه اين كشور با در نظر گرفتن منافع بلندمدت خود، استراتژي شفاف و روشني در قبال ايران اتخاذ كرده و از پيروي محض سياس تهاي غربي،به ويژه آمريكا كه ب هطور قطع راهكاري دايمي براي رفع بحران آتي انرژي اين كشور نخواهد بود، پرهيز نمايد.
چكيده لاتين :
Natural gas as a clean fuel has been faced with a great growth in demand since last decadeʹs and consumption rises
in future is expected. Main part of this demand increase will come from emerging economies like China and India.
Therefore future Gas market will be located in Asia. These two countries experienced high growth in last decadeʹs that
have been possible just by catching energy sources. Meanwhile, China and India domestic oil and gas production will
not meet their increasing demand and energy import will be unavoidable. Therefore, China has been very active in oil
and gas rich countries. But, India, despite Neighborhood by Persian Gulf and Central Asia, has no serious plan to take
noticeable share in natural gas sector of this region.
Iran, Qatar and Turkmenistan are the main natural gas reserve holders and are located near India. So gas transferring
to Subcontinent and south of china is possible by pipeline and other ways. Nevertheless, excluding LNG import from
Qatar, all proposed pipelines toward India have been unsuccessful because of some problem such as Indian officialʹs not
enthusiasm, anti-Iran US policy and India fellowship and insecurity in the pipelineʹs path.
Based on recent forecasts, the energy consumption pole is shifting toward Asia and having a secure share in this market
is the goal of oil and gas producers. Iran, thanks to its huge natural gas reserves, mutual boundary with Turkmenistan,
another gas rich country, and suitable internal security compare with other countries in the region, could be the best
route for transferring landlocked Central Asia countries gas production, mainly Turkmenistan, to subcontinent and
south Asia. Therefore, Iran could maximize and improve its benefits and international position by building natural gas
transit infrastructures and make agreement between producers and consumers.
Today is the time that India should adopt a transparent strategy for energy relationship with Iran and avoid following
US policy against Iran, the policy that certainly couldnʹt solve Indiaʹs future energy crises
