رابطه قبولي در آزمون كارشناسي ارشد با نااميدي و خود ناتوان سازي

The relationship between acceptation in ma exam with Hopelessness and Self–handicapping

هدف پژوهش حاضر بررسي نااميدي وخود ناتوان سازي به عنوان پيش گويي قبولي در آزمون كارشناسي ارشد مي باشد. طرح تحقيق حاضراز نوع همبستگي است. نمونه پژوهش شامل 240 دانشجوي قبول شده در آزمون كارشناسي ارشد و 250 دانشجوي قبول نشده در آزمون كارشناسي ارشد(جمعا 590 نفر) بود. در اين پژوهش براي انتخاب نمونه قبول شده از جامعه دانشجويان قبول شده دانشگاه هاي دولتي شهرستان هاي سنندج، همدان، كرمانشاه و اروميه در سال 1389 استفاده شد و براي انتخاب نمونه عادي از همان دانشگاه ها از روش نمونه گيري تصادفي استفاده شد. همه دانشجويان نمونه به وسيله مقياس الگوهاي يادگيري سازگار(براي ناتوان سازي)، و پرسشنامه نااميدي بك ، مورد سنجش قرار گرفتند. براي تحليل داده ها علاوه بر روش آمار توصيفي، روش تحليل تمايز به كار رفت. نتايج به دست‌ آمده فرضيه پژوهش را تاييد كرد و نشان داد كه قبولي در آزمون كارشناسي ارشد را مي توان از روي نااميدي وخود ناتوان سازي پيش بيني نمود. نااميدي وخود ناتوان سازي قدرت پيش بيني معني دار (001/0 < p) داشتند. نتا?ج بهدست آمده از تحل?ل داده ها با تحق?قات پ?ش?ن هماهنگ است، اين تحقيق نشان مي دهد كه مي توان ازروي نااميدي وخود ناتوان سازي قبولي در آزمون كارشناسي ارشد را پيش بيني نمود و بر اساس اين مدل مي توان يك راه حل اساسي را براي كاهش نااميدي و ناتوان سازي تدارك ديد و نتايج اين پژوهش را در مح?طهاي دانشگاهي و در سطح كلان جهت كمك به داوطلبان كنكور ارشد به كار گرفت.

T he present study investigates the hopelessness and self–handicapping as predictive bases for applicantsʹ achievement in graduate entrance examination. A correlation model was used as the research design. The sample includes 240 succeed applicants and 250 failed applicants who took part in graduate entrance examination. Samples were selected from accepted and failed to be accepted by the graduate entrance examination in the state universities of Kurdistan, Hamadan, Oromyah and Kermanshah. All sample students were tested by Beck’s hopelessness and Patterns of Adaptive Learning Scales Questionnaires. In addition to the descriptive statistic method, the discriminate analysis method was also applied to analyses the data in this research. The findings showed that the research hypothesis was approved and demonstrated that applicantsʹ failure or success in graduate entrance examination may be predicted based on hopelessness and self–handicapping. Additionally the results derived from data analysis are in agreement with the research literature. This research indicates that the success of applicants in graduate entrance examination can be predicted based on hopelessness and self–handicapping. Hopelessness and self–handicapping therefore have significant power to predict (p < 0.001). As a result, based on this model it is possible to suggest some applied solutions for reducing hopelessness and self–handicapping among applicants. This result can also be applied in higher education institutions to help applicants to be succeeded in the graduate entrance examination