ارتباط ميان نشانگرهاي التهابي و شدّت انسداد عروق كرونر تاييدشده با آنژيوگرافي

Inter-relationships between inflammatory biomarkers and severity of angiographically verified coronary artery occlusion

زمينه و هدف: شواهد باليني نشان داده‌اند كه التهاب، در شروع، پيشرفت و ايجاد پلاك‌هاي آترواسكلروزي نقش دارد، اما نتايج مطالعات بيوشيميايي همچنان بحث‌انگيز است. هدف از اين مطالعه، ارزيابي ارتباط ميان شدّت انسداد عروق كرونر با غلظت پلاسمايي فيبرينوژن، سرم آميلوييد A (SAA) و اينترلوكين 6 (IL-6) بود. روش تحقيق: 165 بيمار مبتلا به بيماري عروق كرونر (CAD) ولي بدون ضايعه در سرخرگ اصلي سمت چپ، براساس نتايج آنژيوگرافي، در چهار گروه شامل: گروه كنترل يا Minimal (37 نفر)، گروه بيماران با گرفتگي يك رگ (1VD) (41 نفر)، گروه بيماران با گرفتگي دو رگ (2VD) (41 نفر) و گروه بيماران با گرفتگي سه رگ (3VD) (47 نفر) قرار گرفتند. SAA و IL-6 بيماران به‌روش الايزا و فيبرينوژن آنها با روش كواگلومتري اندازه‌گيري شدند. نتايج آزمايش‌ها، با كمك نرم‌افزارSPSS (ويرايش 13) مقايسه شدند. يافته‌ها: غلظت فيبرينوژن در گروه‌هاي 1VD، 2VD و 3VD، به‌طور معني‌داري در مقايسه با گروه كنترل افزايش نشان داد (046/0P=). سطح SAA در گروه بيماران، بالاتر از گروه كنترل بود، ولي اين تفاوت از نظر آماري معني‌دار نبود (089/0P=). گروه 3VD در مقايسه با ساير گروه‌ها داراي بالاترين ميزان IL-6 بودند (29/0=P). ارتباط معني‌داري بين SAA، IL-6 و فيبرينوژن در گروه بيماران مشاهده شد (05/0P < ). سطوح فيبرينوژن در بيماران، ارتباط معني‌داري با HDL كلسترول و LDL كلسترول نشان داد (01/0P < ). نتيجه‌گيري: ارزيابي سطوح فيبرينوژن در مقايسه با SAA و IL-6، براي بررسي ارتباط ميان التهاب و شدّت گرفتگي عروق كرونر، داراي ارجحيّت است.

Background and Aim: Growing clinical evidence suggests that inflammation is the hallmark of the initiation, progression and extent of occlusion by atherosclerosis plaques, but biochemical data are still controversial. The aim of the present cross-sectional investigation was to evaluate the relationship between the severity of coronary artery occlusion (CAO), serum amyloid A (SAA), and interleukin -6 (IL-6) Materials and Methods: The subjects assessed were165 having stable coronary artery disease, but without left main artery lesion. Angiographic examination revealed that 37 subjects had minimal CAO (control group), 41 one CAO, 41 two CAO , and 47 three CAO. The Subjects’ SAA and IL-6 were assessed by means of ELISA.The level of fibrinogen was estimated using coaglumetry. The obtained data was analysed by means of SPSS (v: 13). Results: Fibrinogen concentrations were significantly higher in subjects with 1, 2 or 3 CAO compared to the controls. SAA levels in the subjects were higher than those in the controls, but the differences were not statistically significant. On the other hand, IL6- concentrations in patients with a varying degree of CAO were similar but slightly lower than those in the controls. Significant correlations were distinguished between SAA, IL-6, and fibrinogen in the patients as a whole (p=0.05). Fibrinogen levels in the patients were significantly correlated with HDL and LDL. Conclusion: It was found that fibrinogen estimation is .superior to IL-6 and SAA in examining the interrelationship between inflammation and progression of CAO.