بررسي صدمات دنداني خفيف (ترك) ناشي از دو روش لوله‌گذاري از راه دهان و بيني و ريسك‌فاكتورهاي مرتبط با آن در بيمارستان طالقاني تهران

Minor Dental Injuries (Cracks) due to Oral and Nasal Endotracheal Intubation and Related Factors in Tehran Taleghani Hospital

سابقه و هدف: صدمات بافت‌هاي دهان و دندان از فراوان‌ترين پديده‌ها طي لوله‌گذاري از راه دهان و بيني بوده، يك سوم تمام شكايات عليه متخصصين بيهوشي را تشكيل مي‌دهند. اين مطالعه با هدف بررسي صدمات دنداني ناشي از دو روش لوله‌گذاري از راه دهان و بيني (به خصوص صدمات دنداني خفيف (ترك)) و ريسك فاكتورهاي آن صورت پذيرفت. مواد و روشها: اين تحقيق آينده‌نگر مشاهده‌اي بر روي 60 بيمار (30 نفر در گروه با لوله‌گذاري از دهان و 30 نفر در گروه با لوله‌گذاري از بيني) در سال‌هاي90-1389 در بيمارستان طالقاني تهران صورت گرفت. معاينه هر بيمار با ست معاينه يك بار مصرف استريل، پروب پريودنتال و دستگاه لايت كيور انجام شد.‌هاي سانترال بالا بيشترين ميزان ايجاد ترك جديد را داشتند(60% و 3/63% به ترتيب در لوله‌گذاري از دهان و بيني). ارتباط معني‌داري بين جنس، BMI، ASA، كلاس دنداني، و تجربه فرد لوله گذار با افزايش تعداد ترك در دو گروه ديده نشد. بروز صدمات دنداني مريي پيرو لوله‌گذاري از بيني 7/1% و پيرو لوله‌گذاري دهاني10% بدست آمد. يافته‌ها: يافته‌هاي بدست آمده نشان داد در هر دو گروه دندان‌هاي سانترال بالا بيشترين ميزان ايجاد ترك جديد را داشتند(60% و 3/63% به ترتيب در لوله‌گذاري از دهان و بيني). ارتباط معني‌داري بين جنس، BMI، ASA، كلاس دنداني، و تجربه فرد لوله‌گذار با افزايش تعداد ترك در دو گروه ديده نشد. بروز صدمات دنداني مريي پيرو لوله‌گذاري از بيني 7/1% و پيرو لوله گذاري دهاني10% بدست آمد. نتيجه‌گيري: صدمات نامريي دنداني ناشي از لوله‌گذاري شيوع بالايي دارند. اين صدمات مورد توجه متخصصين بيهوشي نيستند، زيرا قابل رويت نبوده، عامل شكايت و ايجاد عارضه در زمان انجام بيهوشي نيستند. آموزش آناتومي، فيزيولوژي و پاتولوژي دندان به متخصصين بيهوشي، همچنين استفاده از محافظ‌هاي دنداني براي پيشگيري از اين صدمات بايد مورد توجه قرارگيرد.

Objective: Oral and dental injuries commonly occur during oral and nasal intubation and comprise one third of lawsuits against anesthesiologists. This study sought to assess dental traumas(especially minor injuries like cracks) due to oral and nasal intubation and related risk factors. Methods: This observational prospective study was conducted on 60 patients (30 patients in the oral and 30 in the nasal intubation groups) during 2010-2011 in Taleghani Hospital in Tehran. Patients were examined using a disposable sterile clinical examination kit, a periodontal probe and a light curing unit. Results: Maxillary central incisors had the highest incidence of new cracks (60% and 63.3% in the oral and nasal intubation groups, respectively). Gender, BMI, ASA class, Angle’s classification, and experience of the operator who inserted the tube had no significant association with higher frequency of cracks in the two groups. Incidence of visible dental injuries following nasal and oral intubation was 1.7% and 10%, respectively. Conclusion: Invisible dental injuries due to intubation are highly prevalent. These injuries are mostly disregarded by the anesthesiologists since they are not visible and do not cause any complication or problem during anesthesia. Enhancing the knowledge of anesthesiologists about dental anatomy, physiology and pathology and use of teeth-guard are necessary measures to prevent such injuries.