نگرش و رفتار چين در قبال نظم موجود جهاني و جايگاه اين نظم در قدرت‌يابي پكن

Chinaʹʹs Attitude and Behavior towards Existing World Order and the Status of This Order in Beijingʹʹs Rising Power

به‌موازات افزايش قدرت چين، موضوع نگرش و رفتار اين كشور در قبال نظم موجود جهاني مجال طرح گسترده‌تري مي‌يابد. پرسش در اين زمينه اين است كه آيا همگرايي و پيروي چين نسبت به قواعد، هنجارها و نهادهاي نظم جهاني كه وجه مشخص سياست خارجي اين كشور از 1979 به اين سوست، ماهيتي موقت و تاكتيكي دارد و يا داراي ويژگي بلندمدت و استراتژيك است؟ در اين نوشتار با بهره‌گيري از نظريه وابستگي متقابل استدلال مي‌شود كه برخلاف انتظار و تحليل صاحب‌نظران متاثر از واقع‌گرايي تهاجمي، دستاوردهاي همگرايي چين با نظم موجود بين‌المللي، سبب‌ساز متقارن شدن نگاه و منافع اين بازيگر با ساير بازيگران عمده شده و لذا پكن، ملاحظات و منافع مشتركي با دولت‌هايي مانند ايالات متحده در پاسداري از ثبات ناشي از تداوم نظم جهاني ليبرال يافته است. اين امر به‌معناي تبديل چين به بازيگري حامي وضع موجود و رنگ باختن تجديدنظرطلبي اين كشور در سطح كلان است.

Given Chinaʹs rising power, its attitude and behavior towards existing world order has become a subject of debate. The question is that whether Chinaʹs compliance with existing rules, norm and institutions since 1979 is transitory and tactical or it constitutes a long-term and strategic policy. Drawing upon dependency theory, this article argues that contrary to the expectations and analyses of experts influenced by offensive realism, Chinaʹs integration into existing international order has made the interests of this country more consistent with those of other countries including the U.S. This would mean that China has become an actor supporting status quo, as a result, it could be said that its revisionist policy, in general, has become too much weakened.