زيبايي‌ متروكه‌ها/ تحليل زيبايي شناسانه‌ي پارك دويسبرگ-نُورد

Aesthetics of abandoned space/ Aesthetical analysis of Duisburg- Nord park

از زماني‌كه انقلاب صنعتي و فرآورده‌هاي حاصل از آن جاي خود را به عصر اطلاعات داد، توجه به مناظر رهاشده‌ي صنعتي شدت گرفت و با رشد شهر و برخورد به حاشيه‌هاي شهري، قطعات صنعتي كه زماني نقشي حياتي براي شهر داشتند، به دغدغه‌هايي بر سر راه شريان‌هاي اكولوژيك و فضاهاي گسترش‌پذيرِ زيستي و در عين حال پتانسيل‌هايي در تعريف پروژه‌هاي متفاوت و بزرگ مقياس براي شهر تبديل شدند. اين اراضي با ظرفيت بالا در خلق فضاهاي جديد و قابل‌اكتشاف، اكنون ماهيتي متفاوت از ديدگاه زيبايي‌شناسي منظر شهري را كسب كرده است. اين‌گونه فضاهاي رها شده ي صنعتي، ممكن است در ظاهر "بدسيما" به‌نظر برسد اما در واقع اين فضاها با تغيير نگاه سنتي و دوقطبي در باب زيبايي، عادات زيباشناسانه از فرم، سازمان فضايي و حتي سلسله مراتب و نحوه نمايش فضاها را به گونه‌اي نو دوباره شكل مي‌دهند. به اين ترتيب، در اين پروژه "لاتز" با موشكافي لايه‌ها و مولفه‌هاي‌‌ شكل‌دهنده به منظرِ سايت را بدون ارزش‌گذاري و حذف به دقت بازيابي كرده، اين نشانه‌ها را كنار يكديگر مي‌گذارد و ساختارهاي صنعتي را به‌عنوان پُراهميت‌ترين عناصر منظر معرفي مي‌كند. خالي‌شدنِ فضا از هرگونه تحميلِ پيش‌ذهنيت از خود، آزادانه موجباتِ تفسير و درك ابعاد بيشتري از ساختارها و لايه‌هاي بستر را به دور از هرگونه عملكردِ تاريخي فراهم مي‌آورد و به اين‌ترتيب گامي به‌سوي ادراكي نو از مباحث معاصرِ منظر شهري بر‌مي‌دارد.

Since the information era took over the industrial revolution and its resulted products, more attention was payed to the left over industrial landscape and the peripherals. The industrial pieces, which were once known as the vital parts of the city, have transformed to big obstacles in the ecological development of the living space and the potential of huge large – scale projects. The lands which were high potentiated in creating new and exploring spaces has gained a new identity in terms of cityscape aesthetics. These derelict spaces may seem unfavorable; however they have reformed the routines of aesthetics of form, spatial organization and also hierarchy and space performance in contrast to the ambivalent and traditional opinions in beauty. In the post-industrial field, every man-orientated element is revised with another environmental dimension and results in unanticipated landscapes that are put together unexpectedly. In this case, the man made order is completely disarranged with no explicit boundary of color, pattern and things, just like the hybrid forms in phenomenology that will create non – uniform and strange terms of aesthetics. Peter Latz deliberately tries to create multiple references for the object so that each visitor is allowed to experience the park in their own way and create their own story. He describes the Duisburg Nord Park a mental based landscape for the multiplicity of perception and chaos in his project. As a result, “Latz” have detected every contributing layers and components of the site and put them together in order to introduce the industrial structures as the most significant elements in the landscape. Getting free from any self – imposed mentality leads to free interpretation and perception of more structures and layers of the context, without the interference of historical functions. In this case, new vistas of contemporary cityscapes are shown.