بررسي تاثير انعطاف‌پذيري منابع انساني بر كارآفريني سازماني: تبيين نقش ميانجي فرهنگ انطباق‌پذيري

Review the effect of human resource flexibility on organizational entrepreneurship

الزام سازمان‌ها به پاسخ‌گويي سريع به تغييرات تقاضا و خلق فرصت هاي استراتژيك، كانون توجهات را به سمت و سوي كارآفريني سوق مي دهد، به نحوي كه توجه انديشمندان بيش از پيش بر عوامل موثر بر ارتقاي كارآفريني معطوف مي گردد. پژوهش حاضر با هدف بررسي نحوه تاثيرگذاري انعطاف‌پذيري منابع انساني بر كارآفريني در پژوهشگاه صنعت نفت ايران، انجام شده است. روش انجام پژوهش حاضر، توصيفي و از شاخه همبستگي و مبتني بر مدل سازي معادلات ساختاري است. جامعه آماري پژوهش دربرگيرنده كارمندان شاغل در پژوهشگاه صنعت نفت و ابزار اصلي گردآوري داده‌ها، پرسش‌نامه مي‌باشد. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه رابطه مثبتي بين فرهنگ انطباق‌پذيري و كارآفريني سازماني وجود دارد. بين ابعاد انعطاف‌پذيري كاركردي و رفتاري با فرهنگ انطباق‌پذيري رابطه مثبت معناداري وجود دارد. اما بين انعطاف‌پذيري مهارتي و فرهنگ انطباق‌پذيري رابطه معناداري مشاهده نشد.

Organization’s obligation for responding to demand changes and creating strategic opportunity, drives focus toward entrepreneurship, so that scholars’ attention turns toward influential factors on entrepreneurship more and more. The objective of this paper is to investigate the effect of human resource flexibility on entrepreneurship at Research Institute of Petroleum Industry (RIPI). Research methodology includes both descriptive and correlation analysis based on Structural Equation Modeling. Data was collected by means of designed questionnaire that was distributed among RIPI personnel. Research results indicated that there is a positive correlation between adaptability culture and organizational entrepreneurship. While, there is a significant positive correlation between functional and behavioral flexibility with adaptability culture. There is not correlation between skill flexibility and adaptability culture.