تغييرات اشك بعد از عمل جراحي افتادگي پلكي يك‌طرفه

Tear Condition after Unilateral Ptosis Surgery

هدف: ارزيابي ميزان تغييرات اشك در بيماراني كه تحت عمل جراحي افتادگي پلكي يك‌طرفه قرار گرفته‌اند. روش پژوهش: اين كارآزمايي باليني در طول 2 سال بر روي بيماراني انجام شد كه به علت افتادگي يك‌طرفه پلك، تحت جراحي پلك قرار گرفتند. بيماران فاقد هرگونه سابقه عمل جراحي چشمي به جز افتادگي پلك بودند. همه شاخص‌هاي مربوط به وضعيت و عملكرد پلك‌ها و وضعيت اشكي آن‌ها قبل از عمل ثبت شدند. سپس چشم مبتلا تحت عمل جراحي لواتور رزكشن يا اسلينگ، بر حسب عملكرد لواتور، قرار گرفت. وضعيت اشك، قبل، يك ماه، سه ماه و 6 ماه بعد از عمل، به وسيله آزمون‌هاي شيرمر با و بدون بي‌حسي و زمان گسست اشك (TBUT) ارزيابي گرديد. هم‌چنين در مورد علايم سابجكتيو خشكي چشم نيز از بيماران پرسيده شد. در پايان، مجموعه يافته‌ها با چشم سالم بيمار به عنوان شاهد مقايسه شدند. يافته‌ها: در مجموع 83 بيمار با ميانگين سني 2/16±2/26 سال وارد مطالعه شدند كه 46 نفر (4/55 درصد) آن‌ها مرد بودند. علت افتادگي پلك در 77 نفر (8/92 درصد) مادرزادي بود. جراحي در 56 نفر (5/67 درصد) با روش لواتور رزكشن و در 27 نفر (5/32 درصد) با روش اسلينگ انجام شد. نتيجه عمل جراحي در 47 بيمار (6/56 درصد) مطلوب و در 33 بيمار (8/39 درصد) كم‌اصلاحي و در 3 بيمار (6/3 درصد) بيش‌اصلاحي بود. تغييرات ميزان شيرمر با و بدون بي‌حسي و TBUT از قبل از عمل تا 6 ماه پس از عمل به نفع افزايش خشكي در چشم‌هاي عمل‌شده با گذشت زمان بود. در بيماراني كه از خشكي چشم به طور سابجكتيو شكايت داشتند؛ از شاخص‌هاي فوق، فقط TBUT در سمت مبتلا نسبت به سمت سالم كوتاه‌تر بود. وضعيت شاخص‌هاي فوق در بين چشم سالم و عمل‌شده، در دو گروه جراحي لواتور رزكشن و اسلينگ و نيز در بين سه گروه نتايج خوب، بيش‌اصلاحي و كم‌اصلاحي، در زمان‌هاي مختلف، تفاوت چشم‌گيري نداشتند. نتيجه گيري: عمل جراحي افتادگي پلك، به طور بالقوه، باعث كاهش ميزان و كيفيت اشك به ويژه در پي‌گيري طولاني‌مدت مي‌شود و ممكن است منجر به بروز علايم باليني خشكي چشم گردد. نظر به اين كه برخي از اين بيماران ممكن است در آينده نياز به اعمال جراحي ديگر چشم نظير اعمال جراحي رفركتيو يا آب‌مرواريد داشته باشند؛ توجه به وضعيت اشك آن‌ها حايز اهميت است و جراحان بايد به سابقه عمل جراحي افتادگي پلك توجه داشته باشند. هم‌چنين برخي شكايات اين بيماران ممكن است به دليل پيدايش خشكي چشم باشد كه نيازمند توجه درماني است.

Purpose: To evaluate changes in tear condition following unilateral ptosis surgery. Methods: In this case series all patients with unilateral ptosis who underwent ptosis surgery over a Two-year period were studied. The patients did not have history of previous eye surgery or other eye problems. Eyelid and lacrimal evaluation included Schirmer’s test with and without anesthesia and tear break up time (TBUT), which were performed before, and 1, 3, and 6 months after surgery. Ptosis surgery included levator resection and sling. Subjective symptoms related to dry eye were also evaluated before and after surgery. Results: Overall, 83 patients with mean age of 26.2?16.2 years including 46 (55.4%) male patients were studied. The most common cause of ptosis was congenital in 77 (92.8%) patients. Surgical procedure was levator resection in 56 (675%) cases and sling in 27 (32.5%) cases. The result of surgery was good in 47 (56.6%) patients but we noted under-correction in 32 (39.8%) and over-correction in 3 (3.6%) patients. The changes in the Schirmer’s test with and without anesthesia and in TBUT after the surgery were in favor of decrease in tear quantity and quality after operation with time. Patients who had complaints of dryness had only shorter TBUT among the objective signs. Above-mentioned indices were not significantly different based different types & results of surgery. Conclusion: Ptosis surgery can potentially decrease the quantity and quality of tear in operated eyes and may lead to overt signs and symptoms of dry eye. Considering that some of these patients may need other ocular surgeries in future such as refractive or cataract surgeries, evaluation of the tear condition before surgery is prudent.