شيوع عفونت‌هاي انگلي روده‌اي در جمعيت شهري شهرستان انزلي

Prevalence of Intestinal Parasitic Infections in the Urban Areas of Bandar Anzali, Northern Iran

چكيده مقدمه: عفونت‌هاي انگلي روده‌اي از مهم‌ترين مشكلات بهداشتي در جوامع گوناگون، حتي در كشورهاي پيشرفته محسوب مي‌شوند.تاثير منفي اين انگل‌ها بر رشد و توسعه جوامع بشري در مناطق مختلف دنيا بويژه در كشورهاي توسعه نيافته و در حال توسعه بر كسي پوشيده نيست. در كشور ما نيز موقعيت جغرافيايي و آب‌‌وهوايي مناسب، رفتارهاي اجتماعي و فرهنگي حاكم بر مناطق مختلف، نداشتن آب آشاميدني سالم و پايين بودن استانداردهاي بهداشتي بويژه در نواحي روستايي از عوامل موثر بر شيوع عفونت‌هاي انگلي روده‌اي است. هدف: بررسي شيوع انگل‌هاي روده‌اي در ساكنان مناطق شهري شهرستان انزلي مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع توصيفي بوده و در سال 1389 با روش نمونه‌برداري خوشه‌اي تصادفي بر 700 ساكن شهر انزلي انجام شد. پس از مراجعه به افراد مورد مطالعه و ارايه توضيح لازم، پرسشنامه مربوط به هر نفر تكميل و ظرف نمونه‌برداري كد‌گذاري شده در اختيار آنها قرار گرفت. روز پس از آن نمونه‌هاي مدفوع جمع‌آوري و در آزمايشگاه با روش فرمالين- اتر و در صورت نياز به روش مستقيم بررسي مي‌شد. در پايان نتايج با نرم‌افزار SPSS 16 تجزيه و تحليل شد. نتايج: از 700 فرد مورد بررسي، 457 نفر (3/65%) زن و 243 نفر (7/34%) مرد بودند. 106 نفر (1/15%) به انواع مختلف انگل‌هاي روده‌اي بيماري‌زا و غير‌بيماري‌زا دچار و از اين تعداد 23 نفر (3/3%) به انواع انگل‌هاي پاتوژن روده‌اي مبتلا بودند. شايع‌ترين انگل‌هاي بيماري زا به ترتيب شامل ژيارديا لامبليا (14/2%)، استرونژيلوييدس استركوراليس (9/0%) و هيمنولپيس نانا (3/0%) بود. بيشترين آلودگي به انگل‌هاي روده‌اي پاتوژن در 49-10 سالگي و كمترين آن در بالاي 50 سالگي بدست آمد. از 23 فرد مبتلا به انگل‌هاي پاتوژن روده‌اي 15 نفر(2/65%) زن و 8 نفر (8/34%) مرد بودند. شايع‌ترين تك‌ياخته‌هاي روده‌اي غير‌بيماري‌زا در اين مطالعه به ترتيب شيوع شامل:(4/6?) Blastocystis hominis، (9/3 ?) Endolimax nana، (6/2?) Entamoeba coli، (3/0?)Iodamoeba buetschelii و(1/0?)Entamoeba histolytica /E. dispar بود. نتيجه‌گيري: شيوع عفونت‌هاي انگلي روده‌اي بيماري‌زا در جامعه مورد مطالعه 3/3 درصد بود و در مقايسه با دهه‌هاي گذشته كاهش زيادي نشان مي‌دهد كه نشانگر ارتقاي چشمگير استانداردهاي بهداشت فردي و محيطي، افزايش آگاهي عمومي، دفع بهداشتي مواد دفعي انساني و بهبود نسبي وضعيت بهداشتي آب و مواد غذايي مردم ساكن در منطقه است.

Abstract Introduction: Intestinal parasitic infections are among the most important health problems in different communities and even in developed countries. The adverse effects of these parasites on the development of human communities have been pointed out by WHO. Geographical situation, cultural and social behaviors, lack of safe drinking water and poor health standards, especially in rural areas are among the factors which affect the prevalence of parasitic infections in Iran. Objective: To evaluate the prevalence of intestinal parasitic infections in the urban areas of Bandar-Anzali district, northern Iran. Materials and Methods: A cross-sectional study was conducted from March 2010 to March 2011 in six different locations of Bandar-Anzali district, Guilan provine, northern Iran. A total of 700 fecal samples from different age groups were collected in clean plastic containers and examined for intestinal protozoa and helminthes using formalin-ether concentration and direct saline thin smear (for watery samples) techniques. Chi-square and Fisherʹs exact tests were used for statistical analysis. The p-values were considered statistically significant at p < 0.05. Results: Of the 700 examined people, 457 cases (65.3%) were female and 243 cases (34.7%) were male. The overall prevalence of intestinal parasitic infections was 15.1%, of which 3.3% belong to pathogenic parasites. The most prevalent pathogenic parasites were sequentially Giardia lamblia (2.14%), Strongyloides stercoralis (0.9%) and Hymenolepis nana (0.3%). The highest prevalence of pathogenic parasites was seen in 10-49 age group and the lowest in ages over 50 years. Intestinal pathogenic parasitic infections were more endemic in females than that in males, 65.2% versus 34.8%, respectively. Blastocystis hominis (6.4%), Endolimax nana (3.9%), Entamoeba coli (2.6%), Iodamoeba buetschlii (0.3%) and Entamoeba histolytica/E. dispar (0.1%) were the most non-pathogenic parasitic protozoa in the studied population. Conclusion: According to the results, the overall prevalence of intestinal parasitic infections in Bandar-Anzali was found to be 3.3% which indicates a significant decrease, in comparison to the reported prevalence in past decades. The explanation could be improvements in environmental and personal health, drinking water and food safety, public health education and proper waste disposal. Conflict of interest: non declared