بررسي پرتوگيري شغلي مراكز پزشكي استان گيلان

Study of Occupational Exposure of Medical Centers in Guilan Province

چكيده مقدمه: يكي از پيامدهاي خطرناك پرتوگيري‌ها براي دزهاي كم و بلند‌مدت چه بسا بروز بدخيمي باشد كه ممكن است پس از پرتوگيري اوليه آشكار شود. با توجه به اين‌كه نزديك 600 نفر در مراكز پزشكي استان گيلان به عنوان پرتوكار مشغول به كار هستند، ارزيابي پرتوگيري شغلي آنها موجب برآورد ريسك شغلي اين افراد را فراهم مي‌آورد كه اهميت زيادي بويژه در بهداشت شغلي آنها دارد. هدف: برآورد ميانگين دز موثر سالانه پرتوكاران شاغل در مراكز پزشكي كار با پرتو در استان گيلان در مدت سه سال (1388 تا 1390) و سنجيدن آن با مقادير جهاني مواد و روش‌ها: پرتوكاران شاغل در مراكز پزشكي كار با پرتوها در استان گيلان بر اساس نوع مراكز كاري خود به سه گروه NM، RT و DR تقسيم و دز موثر آنها طي 18 دوره دزيمتري دو ماهه در مدت سه سال اندازه‌گيري شد. در اين پژوهش اندازه‌گيري از نتايج دزيمتري فيلم بج مراكز استخراج شد. در روش دزيمتري فيلم بج پرتوكاران طي هر دوره دزيمتري، در محيط‌كار، فيلم‌هاي ويژه‌اي را كه داخل بج قرار دارد بر سينه نصب مي‌كنند. امكان دزيمتري پرتوهاي X و در محدوده انرژي keV 10 تا MeV 3 و براي پرتوهاي B در محدوده keV 200 تا MeV 5/2 وجود دارد. در نهايت فيلم‌هاي پرتو ديده پس از طي فرآيند ظهور و ثبوت، دانسيتو‌متري شده تا ميزان پرتوگيري مشخص شود سپس داده‌ها با نرم‌افزار SPSS تجزيه و تحليل شد. نتايج: مقدار ميانگين دز موثر سالانه پرتوكاران طي سه سال بررسي، در گروه‌هاي پزشكي هسته‌اي، راديوتراپي و راديولوژي به ترتيبmSv 75/0، mSv18/0 و mSv06/0 برآورد گرديد. بين مقادير بدست آمده در گروه‌هاي مختلف، تفاوت معني‌داري مشاهده گرديد. نتيجه‌گيري: به علت نوع فعاليت پرتويي، ريسك شغلي پرتوكاران شاغل در گروه‌هاي راديولوژي، راديوتراپي و پزشكي هسته‌اي به ترتيب افزايش مي‌يابد. البته در مقايسه با مقادير جهاني، به لحاظ حفاظت در برابر پرتوها، وضعيت پرتوكاران شاغل در مراكز پزشكي كار با پرتوها در استان گيلان مطلوب ارزيابي مي‌شود.

Abstract Introduction: Being irradiated by low level radiations for a long time, could have stochastic effects such as cancer on human body. With regard to the fact that 500 employees are working as radiation workers for medical centers in Guilan province; hence, studying about their occupational exposure can disclose the occupational risks which might be very serious, especially from health viewpoint. Objectives: Assessment of the average annual effective dose for radiation workers of medical centers in Guilan province from March 2009 to March 2011. Materials and Methods: Radiation workers are divided into three different categories: nuclear medicine, radiotherapy and radiology. Effective doses of them were measured and evaluated for 18 periods of two months lasting three consecutive years. The measurement device was film badge dosimeter. Film badge usually is mounted on the chest area for a period of two months. The detectable energy range of film badge for X-ray and Gamma radiation is 10 keV to 3 MeV and for Beta radiation is 200 keV to 2.5 MeV. After this period, the film badge was sent to the laboratory for development process and amount of exposure. The collected data were then analyzed by SPSS. Results: The average effective annual dose for radiation workers of nuclear medicine, radiotherapy and radiology was calculated to be 0.75, 0.18 and 0.06 mSv, respectively. Significant differences were detected between average annual effective doses in different groups. Conclusion: Occupational risk with the highest amount of exposure, was for nuclear medicine groups and with the least amount for radiology groups. However, in comparison with the world data, radiation protection status in Guilan province is reasonable. Conflict of interest: non declared