بررسي نسبت فعاليت هاي پاراكسونازي به آريل استرازي آنزيم پاراكسوناز سرم(PON1)و نسبت اين فعاليت ها به HDL دربيماران غير ديابتي مبتلا به استروك ايسكميك

Paraoxonase Activity to Arylesterase of Serum Paraoxonase (PON1) and the Ratios of the Activities to HDL in Nondiabetic Patients with Ischemic Stroke: a Case-Control Study Matched for Age and Gender

سابقه و هدف: بر اساس مطالعات اپيدميولوژيك، استروك به يكي از مشكلات اساسي در منطقه خاورميانه تبديل شده در استروك، مطالعه حاضر جهت ارزيابي اهميت پروگنوستيك نسبت (PON است. با توجه به نقش آنزيم پاراكسوناز سرم ( 1 طراحي گرديد. HDL و نسبت اين فعالي تها به (Para/Aryl) فعاليت هاي پاراكسونازي به آريل استرازي مواد و روش ها: در اين مطالعه مورد- شاهدي، 85 بيمار مبتلا به استروك ايسكميك ( 46 مرد و 39 زن) و 71 نفر با روش PON كنترل ( 38 مرد و 33 زن) وارد مطالعه شدند . فعاليت هاي پاراكسونازي و آريل استرازي آنزيم 1 اسپكتروفتومتري مورد سنجش قرار گرفت. پروفايل ليپيدي با كيت هاي آزمايشگاهي اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري آناليز شد. در مقايسه .(p=0/ در بيماران به طور معني داري از گروه كنترل پايين تر بود ( 000 apoA يافته ها: در مقايسه، مقادير 1 نسبت هاي .(p=0/ تعلق داشت ( 16 Para/Aryl بين گروه هاي بيماران و كنترل، بيشترين اختلاف از نظر آماري به نسبت در بيماران از گروه كنترل بالاتر بودند . در بيماران، بين فعاليت آريل (p=0/57) Aryl/HDL و (p=0/097) Para/HDL .(r= 0/ و 268 p=0/ ارتباط مثبت معني دار وجود داشت ( 015 apoA استرازي و 1 Para/Aryl در بيماران غيرديابتي مبتلا به استروك ايسكميك سنجش نسبت هاي PON استنتاج: در ارزيابي وضعيت 1 از اندازه گيري فعاليت هاي آريل استرازي يا پاراكسونازي به تنهايي، شاخص هاي مناسب تري هستند . مقادير Para/HDL و را مي توان در بيماران مورد مطالعه به Aryl و مقادير كاهش يافته Aryl/HDL و Para/HDL ،Para/Aryl افزايش يافته عنوان بيوماركرهاي پروگنوستيك در نظرگرفت.

Background and purpose: Based on the epidemiologic studies, stroke has become one of the fundamental problems in the Middle East. Considering to the role of serum paraoxonase (PON1) in stroke, the present study designed to evaluate the prognostic importance of paraoxonase to arylesterase activity ratio (Para/Aryl) and ratios of the activities to HDL in nondiabetic patients with ischemic stroke. Materials and methods: In this case-control study, 85 patients with ischemic stroke (46 men and 39 women) and 71 control individuals (38 men and 33 women) were enrolled. Paraoxonase and arylesterase activities were determined spectrophotometrically using paraoxon and phenylacetate as the substrates, respectively. Lipid profile was assayed using laboratory kits. The statistical analysis was performed by t-test, Chi-square and Spearman Correlation tests. Results: Compared with the control group, apo A1 levels were significantly decreased (P=0.000). Among three ratios of Para/Aryl, Para/HDL and Aryl/HDL, the greatest statistical difference belonged to Para/Aryl (P=0.016). Para/HDL and Aryl/HDL ratios were higher in patients than controls (P=0.097 and P=0.57, respectively). There was a significant positive correlation (r= 0.268, P= 0.015) between arylesterase activity and apo A1 levels in patients. Conclusion: It concluded that in the evaluation of PON1 status in nondiabetic patients with ischemic stroke, the assay of Para/Aryl and Para/HDL ratios are better indicators of measuring the activity alone. Increased amounts of Para/Aryl, Para/HDL and Aryl/HDL and reduced levels of Aryl may be considered as prognostic biomarkers in the study patients.