بررسي نقش تزريق آلبومين بر عملكرد باليني و عوارض ناشي از سكته ي مغزي خونريزي دهنده در بيماران بستري در بخش مغز و اعصاب بيمارستان گلستان اهواز

Effect of Albumin on Clinical Function after Acute Intracerebral Hemorrhage among Hospitalized Patients in Neurology Department of Ahvaz Golestan Hospital, Iran

زمينه و هدف: اين مطالعه به بررسي تاثيرات استفاده از آلبومين تزريقي در بهبود عملكرد باليني بيماران دچار خونريزي حاد مغزي پرداخته است. روش بررسي: پژوهش حاضر به صورت كارآزمايي باليني دوسوكور مي باشد. بيماران سكته ي مغزي هموراژيك كه حداكثر 24 ساعت از وقوع آن گذشته وارد مطالعه شدند. بيماران به دو گروه تقسيم شدند، گروهي آلبومين را طي 7 روز، روزانه 2 ساعت به صورت وريدي و گروه ديگر نرمال سالين دريافت كردند. سرانجام بيماران در بدو بستري و روز هشتم و ماه سوم بر اساس معيار NIHSS ارزيابي شدند و در نهايت تحليل آماري و ارزيابي ميزان تاثير مداخله در دو گروه مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: 60 بيمار بررسي شدند، 30 بيمار آلبومين و 30 بيمار دارونما دريافت كردند. بيماران دو گروه از نظر سن، جنس و ريسك فاكتورها همسان بودند، در ساير بررسي ها ميزان مرگ ومير دو گروه از نظر آماري تفاوت معناداري نداشتند (353/0P=). همچنين بين دو گروه روزهاي بستري در بيمارستان تفاوت معناداري نداشت (343/0P=) و در بررسي حجم هماتوم قبل (596/0P=) و بعد از درمان (483/0P=) هم تفاوت معنا داري ديده نشد. در روز اول بستري (474/0 P=) و سه ماه بعد از درمان (095/0P=) برحسب نتايج به دست آمده ديده شد كه بين NIHSS دو گروه تفاوت معناداري از لحاظ آماري وجود ندارد. نتايج مربوط به روز هشتم بعد از درمان نشان داد كه تفاوت NIHSS ميان دوگروه از لحاظ آماري معنادار مي باشد (025/0P=). نتيجه گيري: بررسي اين مطاله نشان داد كه استفاده از آلبومين تزريقي در بيماران سكته ي مغزي خونريزي دهنده در هفته هاي نخست باعث بهبود در عملكرد باليني بيماران شود، ولي در طولاني مدت اثرات آن كاهش مي يابد.

Background and Objective: The aim of this study was to evaluate the effect of the albumin in clinical function after acute intracerebral hemorrhage. Subjects and Methods: The study was a double-blind clinical trial in two group of patient with hemorrhagic stroke, including those with stroke occurred in the last 24 hours. The first group treated with albumin infusion with total dose of 1 g/Kg body weight for two hours per day and the second group was treated with normal saline with the same dose. The treatment duration was 7 days. Functional outcome of the first day, 8th days and 3 months after treatment were investigated on the basis of NIHSS. By Chi square and T-Test tatistical analyses and evaluation of the effectiveness of the intervention in the two groups were studied. Results: Each arm of study contained 30 patients. Both groups were the similar in age, sex and risk factors. There were not significant difference in mortality rate) P=0.353(, hospitalization duration )P=0.343( and hematoma size before )P=0.596( and after )P=0.483( treatment in two groups. NIHSS of the first day )P=0.474( and after 3 months )P=0.095 following treatment did not show significant differences among both groups. However, the result at the 8th day of treatment showed significant differences (P=0.025). Conclusion: The findings of this study confirmed that, intravenous albumin used in the initial days in the patient with hemorrhagic stroke would improve short-term clinical and functional outcome, but this positive effect is diminished in the long-term.