بررسي اثر هم زمان نانو ذرات تيتانا و پرتوهاي گاما بر رده سلولي سرطاني سينه انساني

چكيده مقدمه: سرطان در حال حاضر، دومين عامل مرگ و مير در جهان است و در بين انواع آن، سرطان سينه شايع ترين سرطان در بين زنان مي باشد. يكي از روش هاي درمان اين بيماري پرتودرماني مي باشد كه در آن براي بالا بردن بازده درمان مي توان از حساس كننده هاي پرتويي استفاده كرد. برخي از نانو ذرات به دليل بالا بردن سميت سلولي با ايجاد استرس اكســيداتيو و افزايش راديكال هــاي آزاد درون سلول ها از جمله ROS (Reactive Oxygen Species)، مي توانند به عنوان حساس كننده مطرح شوند. در اين مطالعه اثر هم زمان نانو ذره دي اكسيدتيتانيوم و پرتو گاما بر رده سلولي سرطان سينه انساني به منظور دستيابي به يك حساس كننده پرتويي مناسب، بررسي گرديد. مواد و روش ها: پس از كشت رده سلولي سرطان سينه در محيط آزمايشگاهي، اين سلول ها به صورت هم زمان تحت تابش گاما با دوز Gy 2 و غلظت µg/ml 30 از كريستال هاي آناتاز و روتايل نانوذره دي اكسيدتيتانيوم قرار گرفته و درصد بقاي سلول ها توسط سنجش MTT محاسبه گرديد. يافته هاي پژوهش: اعمال نانوذره به تنهايي به طور متوسط باعث كاهش 50 درصدي بقا در كليه گروه هاي آزمايشــي شد. سلول هايي كه به طور هم زمان تحت اثر تابش و نانو ذره قرار گرفته بودند، درصد بقاي كمــتري از سلول هايي كه تنها تحت اثر تابش و يا نانو ذره بودند، داشتند. ميزان اين تاثير وابسته به نوع كريستال و دوز نانو ذره بود. بحث و نتيجه گيري: نانو ذره دي اكسيدتيتانيوم به دليل ايجاد ROS و افزايش سميت سلولي، باعث افزايش حساسيت سلول هاي سرطاني سينه به تابش گاما مي شود. كريستال آناتاز به دليل داشتن ناحيه سطحي بزرگ تر و توليد بيشتر راديكال آزاد، اثر شديدتري نسبت به كريســتال روتايل دارد. بنا بر اين مي توان از اين ذره به عنــوان عامل حساس كننده پرتويي استفاده نمود.