تحليل فرهنگي- انتقادي گفتمانهاي سكولاريستي در جنبش دانشجويي متاخّر ايران

Critical and Cultural Analyzes of Resent Secular Discourses of Studentʹʹs Movements in Iran

هدف: هدف اين مقاله، تحليل فرهنگي- انتقادي گفتمانهاي چهارگانه سكولاريستي در جنبش دانشجويي متاخّر ايران است. در چارچوب اين مطالعه، به زمينه‌ها و علل شكل‌گيري اين گفتمانها، دالها ، وزن و عقبه بدنه دانشجويي، غايات و برنامه‌هاي عمده و در نهايت، نقد رويكرد راهبردي و ايديولوژيك آنها پرداخته شده است. روش: روش پژوهش به طور عمده مبتني بر «مشاهده مستقيم» بوده كه با رجوع به برخي منابع مكتوب، تكميل شده است. سپس، اين داده‌ها در درون برخي از مفاد و مضامين روش «تحليل گفتمان» گنجانده و تحليل شده‌اند. يافته‌ها: يافته اصلي مقاله اين است كه بخشي از جنبش دانشجويي (از جمله دفتر تحكيم وحدت و انجمنهاي اسلامي دانشجويان)، از اواخر دهه 60 دچار دگرديسي معرفتي و ايديولوژيك شده، گفتمانهاي سكولاريستي را در جنبش دانشجويي شكل دادند. اين گفتمانها خواهان تفوّق سياسي و فرهنگي در دانشگاه و سپس مبارزه چند لايه با انقلاب اسلامي هستند. نتيجه‏گيري: پژوهش حاضر ما را به اين نتيجه سوق مي‌دهد كه به دليل برخورداري «ايديولوژي اسلامي» از توان و ظرفيت‌ كافي براي مواجهه فعّال نظري و انتقادي با گفتمانهاي سكولاريستي و همچنين توليد «علوم انساني اسلامي»، حاملان و فاعلان «گفتمان اسلامي ـ انقلابي» بايد با مجهز ساختن خود به اين ايديولوژي، اين «رويارويي فرهنگي» را محقق سازند

Objectives: The author of the article aims to analyze four critical and cultural secular discourses of resent studentʹs movements in Iran: liberal discourse, Marxist discourse, feministic discourse, ethnicity discourse. The present study deals with the fundamentals of the mentioned discourses, the history of their student branches, goals and principals, and at the end of the survey, a critical approach toward them. Method: The main method of the present research is "direct observation" and referring to documentary analytical recourses and discourse analyzes. Results: The results of the article indicate that a part of the student movement- from the ending years of 60 decade- impressed by some of the intellectuals encountered an ideological alteration in epistemology. The mentioned discourses are opposing to Islamic revolution and try to have authority in political and cultural levels of universities. Conclusion: The author of the article believes in the potentials and strength of "Islamic ideology" comparing to secular discourses and insists on the "Islamic generation of sciences" .The resent cultural confrontation is between Islamic-revolutionary discourse and secular discourses