بررسي توانايي دانشجويان ترم آخر دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در تشخيص پوسيدگي‌هاي بين دنداني بر اساس راديوگرافي بايت وينگ معمولي در سال تحصيلي 92-1391

Assessment of the ability of senior dental students of Esfahan University of Medical Sciences to detect interproximal caries on conventional bite-wing radiographs in 2012‒2013 educational year

چكيده مقدمه: دانشجويان ترم آخر دندان‌پزشكي به عنوان افرادي كه كليه واحدهاي دروس عملي و نظري لازم براي تشخيص پوسيدگي را گذرانده‌اند، تلقي مي‌شوند. راديوگرافي بايت وينگ داخل دهاني، دقيق‌ترين راديوگرافي در تشخيص پوسيدگي‌هاي بين دنداني مي‌باشد. هدف از اين مطالعه، تعيين توانايي دانشجويان ترم آخر دندان‌پزشكي در تشخيص پوسيدگي‌هاي بين دنداني بر اساس راديوگرافي بايت وينگ بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي- تحليلي به روش نمونه‌گيري آسان، تعداد 551 سطح بين دنداني در راديوگرافي‌هاي بايت وينگ به دست آمد و نقاط پوسيدگي از ديد افراد مجرب مشخص گرديد. سپس راديوگرافي‌ها به 42 نفر از دانشجويان (19 مرد و 23 زن) نشان داده شد و موارد گزارش هر فرد ثبت شد. نتايج حاصل شده از دانشجويان در نرم‌افزار SPSS نسخه 5/11 و با روش‌هاي آماري توصيفي و Kappa، Cohen، ICC (Intraclass correlation coefficient) و آزمون Paired t و محاسبه حساسيت و ويژگي تجزيه و تحليل شد (05/0 = ?). يافته‌ها: مقدار ضريب همبستگي Kappa براي بررسي شباهت پاسخ‌ها بين دانشجويان و موارد صحيح برابر با 22/0 (01/0 = p value) و مقدار ضريب همبستگي حاصل از آزمون Paired t براي بررسي اثر جنسيت روي صحت پاسخ‌ها برابر با 31/0 (001/0 = p value)، حساسيت 234/0، ويژگي 969/0، مثبت كاذب 3 درصد و منفي كاذب 5/76 درصد بود. ميانگين درصد تشخيص صحيح پوسيدگي در مينا 22 درصد و در عاج 23 درصد بود. نتيجه‌‌گيري: با توجه به محدوديت‌هاي اين مطالعه، بيشتر دندان‌هايي كه نيازمند ترميم و يا اقدامات مراقبتي از ديد راديوگرافي هستند مورد تشخيص توسط دانشجويان ترم آخر دندان‌پزشكي قرار نمي‌گيرند. در عين حال بيشتر دندان‌هاي سالم از ديد راديوگرافي نيز مورد تشخيص اشتباه قرار نمي‌گيرند. كليد واژه‌ها: پوسيدگي‌هاي دنداني، راديوگرافي بايت وينگ، دانشجويان

Abstract Introduction: Senior students of dentistry are known as those students who have finished all the theoretical and practical courses required to be able to detect carious lesions. Intraoral bite-wing radiographs are the most accurate radiographs for detecting interproximal carious lesions. The aim of the present study was to evaluate the ability of senior students of dentistry to detect carious lesions on conventional bite-wing radiographs. Materials and Methods: In this study descriptive/analytical study easy sampling technique was employed to select 551 interproximal surfaces on bite-wing radiographs. Two experienced dental practitioners detected carious lesions on the radiographs. Then the radiographs were assessed by 42 senior dentistry students (19 males and 23 females) and their reports were recorded. The results of assessments made by the students were evaluated by SPSS 11.5 using descriptive statistics, Cohenʹs kappa, paired t-test and ICC, and sensitivity and specificity values were determined (? = 0.05). Results: Kappa correlation coefficient for inter-student agreement and correct diagnoses was 0.22 (p value = 0.01); paired t-test correlation coefficient for the effect of gender on correct diagnosis was 0.31 (p value = 0.001); sensitivity was 0.234 and specificity was 0.969; false positive and false negative results were 3% and 76.5%, respectively. Mean percentages of correct diagnoses in the enamel and dentin were 22% and 23%, respectively. Conclusion: Under the limitations of the present study, it was concluded that the majority of teeth requiring restoration or other care measures based on radiographic evaluations are overlooked by senior dental students. On the other hand, the majority of sound teeth from a radiographic viewpoint are not erroneously diagnosed. Key words: Bitewing radiography, Dental caries, Students