بررسي رابطه سرمايه اجتماعي و تمايل به نوآوري در كاركنان دانشگاه تهران

Surveying Relation between Social Asset and Tendency to Innovation among Staffs of University of Tehran

مشخصه اصلي عصر حاضر، تغيير است و سازمان‌ها براي اين كه بتوانند به تغييرات و چالش‌هاي معاصر، پاسخ دهند، ناگزير از نوآوري هستند. اين واقعيت علاقه مديران و محققان علوم مديريتي را به تيوري سرمايه اجتماعي به عنوان عامل كليدي و بالقوه موثر در ارتقا سطح عملكرد سازمان و خلق مزيت رقابتي، جلب كرده است. پژوهش حاضر به بررسي رابطه بين سرمايه اجتماعي و ابعاد آن (ساختاري، رابطه‌اي و شناختي) با تمايل به نوآوري و هم چنين تعيين سهم نسبي هر يك از اين ابعاد در پيش بيني تمايل به نوآوري، پرداخته است. روش پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي بوده و جامعه آماري شامل كليه كاركنان دانشگاه تهران مي‌باشند كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي، 308 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور گردآوري داده‌ها از دو پرسشنامه محقق ساخته؛ 1) سرمايه اجتماعي و 2) تمايل به نوآوري استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش‌هاي آماري توصيفي و استنباطي چون؛ تحليل همبستگي و تحليل رگرسيون گام به گام استفاده گرديد. نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد كه؛ بين سرمايه اجتماعي و ابعاد آن، با تمايل به نوآوري در سازمان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد هم چنين ابعاد رابطه‌اي و ساختاري سرمايه اجتماعي تمايل به نوآوري را پيش بيني مي‌نمايند و بعد شناختي سرمايه اجتماعي، نمي تواند پيش بيني كننده مناسبي براي تمايل به نوآري در سازمان باشد.

The main feature of current era is change and organizations cannot evade innovation in order to answer contemporary changes and challenges. This fact absorbs management science researchers and managersʹ interest to social asset theory as a key and effective factor in improvement of organization performance level and creation of competitive advantage. This study surveys the relation between social asset and its dimensions (structural, relational, and perceptional) and tendency towards innovation, and also determines relative share of each dimension in prediction of tendency to innovation. Research methodology was descriptive- correlation type. Statistical population was all of staffs of University of Tehran, 308 persons were selected as the sample. In order to collect the data, two structured questionnaires (social asset and tendency to innovation) were used. Descriptive and deductive statistical methods such as correlation analysis and step-by-step regression analysis were applied for data analysis. Results showed that there is meaningful and positive relation between social asset and its dimensions on one hand, and tendency to innovation on the other hand.Also, structural and relational dimensions of social asset predict tendency to innovation while perceptional aspect cannot be an appropriate one for prediction of innovation trend.