چرا نيما را شاعر «آي آدم‌ها» مي‌نامند؟

Why is Nima called "Ai Adamha" Poet ?

اغلب بر اين باورند، كه ساختمان شعر، چيزي جدا و كم اهميت‌تر از معنا و پيام آن است؛ اما صورت شعر، اولين چيزي است كه خـواننده را تحت تاثير قرار مي‌دهد. نيما با حساسيت و تكيه بر بينشي مستقل، ارزش ساختمان شعر را، در ادب فارسي، احيا كرد. در شعر معاصر غالباً، نيما را شاعر «آي آدم‌ها» مي‌دانند. سوال اين است، كه راز اهميت شعر «آي آدم‌ها» در چيست؟ به نظر مي‌رسد آن‌چه باعث برجستگي شعر «آي آدم‌ها» و ساخت‌‌هاي مشابه در شعر معاصر است، ترفندها و انتظارات تعبيه‌شده در فرم تازه آن‌هاست، نه پيام و محتواي تكراري. تكــرار عنصر مسلط «آي آدم‌ها» در ساختمان شعر مذكور، علاوه بر استحكام و اسكلت‌بندي، توازن نحوي، تقويت موسيقي، واسازي ساختار و پايان‌پذيري خلاق، به شعر وحدت انديشه و احساس و يكپارچگي عاطفه و لحن، بخشيده است. اين مقاله، با نقد شعر «آي آدم‌ها» از منظر انتظارات و تنـظيمات فرماليستي، سعي دارد تا علاوه بر تقويت حساسيت خوانندگان، آن‌ها را مهياي كشف انواع اشارت‌هاي كمتر آشنا، در ساختمان شعر معاصر كند.

Often readers and even critics believe that the ideology and message of poems are more important than their structures. However, itʹs impossible to draw a distinction between ideology and structure as the structure of a poem is the primary element that influences the readership. Nima ,as the architect of the contemporary poetry relying on his own sharp and independent insights, revived the significance of the structure in Persian literature. Many enthusiastic readers and even critics of the field of cotemporary poetry have considered Nima as the poet of ʹAi Adamhaʹ. This paper attempts to explore why Nima has been called Ai Adfamha poet. Obviously, the significance of the poem ʹAi Adamhaʹ and similar poetic structures lies in their literary figures and expectations embedded in their novel forms than their frequent content and message. The repetition of the dominant element of Ai Adamha in the structure of the poem has, in addition to strengthening the skeleton of the poem, enhanced the syntactic integrity, musical system, coherence, and creative opening and ending of the poem. This article attempts to analyze ʹAi Adamhaʹ from a formalistic perspective and in doing so it paves the way for the readership to delve into the less frequently uncovered senses of the contemporary poetry.