تشيع سياسي و تفقه حقوقي بررسي فرايند تحول حقوق عمومي در عصر صفوي

EVOLUTION OF PUBLIC LAW IN SAFAVI AGE

فقه سياسي شيعه كه ذيل فقه عمومي قابل بررسي است در طول تاريخ با فراز و نشيب هاي بسيار روبرو بوده است. در ميان چهار دوره پيش از صفويان، صفويان، مشروطه و عصر انقلاب اسلامي، مقاله حاضر تنها به تحليل دوره دوم از رشد اين حقوق در نزد فقهاي شيعه مي پردازد. در اين عصر فقه سياسي شيعه، رويكردي نوين به خود گرفته، به تنومندي فقه عمومي شيعه منجر مي شود. مفروض مقاله حاضر آن است كه تا اين زمان، بسياري از مسايل مربوط به حقوق عمومي در فقه شيعه به دليل نبود شرايط لازم سياسي- اجتماعي ، مجالي براي مطرح شدن پيدا نكرده بود و بسياري از مسايل مطرح شده با توجه به وضعيت موجود ارايه شده بود و لذا با فراهم شدن زمينه تحقّق احكام فقهي بايستي مورد تجديد نظر قرار مي گرفت. از اين رو، پرسش بنيادين نوشتار حاضر بر اين محور مبتني است كه حقوق عمومي فقه شيعه در عصر صفوي چه تحولاتي داشته است.

Shia’s political jurisprudence has experienced some ups and downs along historical developments. In this context، Safavi Age is an era that Shia’s political jurisprudence has taken new approach and the Shia’s public jurisprudence has become prosperious. Because of special politic conditions of previous eras,،many subjects related to Shia’s public jurisprudence hadn’t found opportunity for being discussing. With being made available of appropriate field، these matters must be reviewed and fulfilled. Thus، shia’s jurisprudence in the part of public law-especially in the field of constitutional law - has had salient evolution. The essential question in this article is on how public law within shia’s jurisprudence in Safavi Age has transformed and evolved?