عنوان مقاله :
جستاري نقادانه پيرامون نظريه مشهور فقهاي اماميه در خصوص مسيوليت پزشك
عنوان فرعي :
A CRITICAL STUDY OF THE FAMOUS IDEA (MASHHUR) OF IMAMIA (SHIA) JURISTS, ABOUT CIVIL RESPONSILBILITY OF PHYSICIAN
پديد آورندگان :
كاظمي، محمود نويسنده استاديار گروه حقوق خصوصي دانشكده حقوق و علوم سياسي دانشگاه تهران Kazemi, Mahmoud
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1389 شماره 0
كليدواژه :
Patientُ s Consent to damage , اخذ برايت , Non responsibility clause , اذن بيمار به اتلاف , Non - Fault responsibility , Information to patient , اطلاع رساني به بيمار , شرط عدم مسيوليت , اذن بيمار به معالجه , Akhze Bera’at
چكيده فارسي :
در فقه اماميه، مشهور فقها بر اين عقيدهاند كه پزشك، ضامن زيان هايي است كه در جريان معالجه به بيمار وارد مي شود هر چند با رضايت بيمار به معالجه او پرداخته و مرتكب تقصير نشود؛ مگر اينكه پيش از معالجه از بيمار برايت اخذ نمايد. شهرت اين ديدگاه به حدّي است كه مواد 319 و 322 ق. م. ا. ، از آن اقتباس شده است. در اين مقاله به نقد ادله مشهور پرداخته و نتيجه مي گيريم: اولا،ً مسيوليت بدون تقصير پزشك و لزوم اخذ برايت براي رفع عدم آن بر بنياني محكم استوار نيست؛ ثانياً، بر فرض پذيرش ادله مشهور و اعتقاد به لزوم اخذ برايت، منظور فقها از «اخذ برايت»، همان «رضايت» [با شرايط آن از جمله اطلاع رساني به بيمار] در حقوق موضوعه است. نه «شرط عدم مسيوليت». در واقع نزاع بين مشهور و غير مشهور فقها ، صغروي است؛ مشهور و غير مشهور پذيرفتهاند كه هرگاه رضايت بيمار به زيان ناشي از معالجه احراز شود، پزشك غير مقصر مسيول نيست؛ اما در اينكه از رضايت به معالجه ميتوان رضايت به زيان ناشي از آن را، احراز كرد، اختلاف دارند. در فرض «اخذ برايت» مشهور و غير مشهور رضايت بيمار به زيان ناشي از معالجه را محرز دانسته، پزشك را مسيول نمي دانند.
چكيده لاتين :
In Imamia (shia) jurisprudence, following the view of majority of jurists, when a physician takes the patientُ s consent for the treatment, and injures him, during it, he will be responsible, although he is not at fault, unless he has taken "Bera’at"befor the medical operation. this idea is too well – known that has been the origin of article 319 and322 of the Islamic punishment code. In this essay, the avidences of that opinion, is critically studied, and it is demonstrated that: Non - fault responsibility of the physician and the necessity of taking "Bera’at"is not proven .Believing in the necessity of taking ,"Bera’at", one can decide that the meaning of "Bera’at"in Fiqh is "consent" in modern legal system, not "the non responsibility clause".It is accepted that if the patientُ s consent to the treatment harm is proven, the physician, will not be responsible; Unlike the minority, the majority does not deduce consent to injury caused by medical act ,from the consent to medical act, requiring taking of "Bera’at".
عنوان نشريه :
مطالعات حقوق خصوصي
عنوان نشريه :
مطالعات حقوق خصوصي
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 0 سال 1389
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان