رابطه ويژگي‌هاي شغلي و ابعاد عدالت سازماني با از خودبيگانگي شغلي

The Relationship of Job Characteristiscs and Organizational Justice Dimensions with Job Alienation

هدف اصلي اين پژوهش بررسي رابطه ويژگي‌هاي شغلي و عدالت سازماني ادراك شده با از خودبيگانگي شغلي بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري همه كاركنان يك واحد صنعتي بزرگ بود كه از ميان آنان 349 نفر به شيوه نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي نسبي انتخاب شدند. در اين پژوهش پرسشنامه‌هاي ويژگي‌هاي شغلي (هاكمن و اولدهام، 1976) و عدالت سازماني ادراك شده (نيهوف و مورمن، 1993) و از خودبيگانگي شغلي (بوير، 2001) مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از روش‌هاي رگرسيون همزمان و گام به‌گام مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج تحليل رگرسيون همزمان نشان داد كه عدالت ارتباطي (01/0P?،170/0- =B) از ميان ابعاد عدالت و بازخورد (05/0P?، 051/0=B) از ميان ويژگي‌هاي شغلي پيش‌بيني‌كننده معنادار از خودبيگانگي شغلي هستند. در نتيجه مي‌توان خودبيگانگي شغلي را تابعي از عدالت ارتباطي ادراك شده و بازخورد دانست.

The main purpose of this study was to study the relationship of job characteristics and perceived organizational justice with job alienation. Research method was descriptive correlational and the statistical population included all employees of a large industrial factory, from whom 349 persons, were selected via stratified random sampling selection. In this research a set of questionnaires consisting of Job Characteristics (Hackman & Oldham, 1976), Perceived Organizational Justice (Neihoff & Moormen, 1993), and Job Alienation (Boeree, 2001) were used. Data were analyzed with use of simultaneous and stepwise regression analysis and the results of simultaneous regression analysis showed that the relational justice (B=-0.170., P?0.01) and feedback (B= 0.051, P?0.05) were able to significantly predict job alienation.