تحول در مضمونسازي وايجاد شگردهاي بلاغي با اعلام جغرافيايي در سبكهاي عراقي و هندي

Changes in content creation and development of rhetorical techniques using geographical signs in Iraqi and Hindi styles

در شعر فارسي علاوه بر بيكرانگي افق احساس و عاطفه، اقيانوسي از علوم و معارف گوناگون و تجربيات و اطلاعاتي موج ميزند كه نشان از پرباري ذهن و روح شاعران فرزانه ايران زمين دارد. دانش جغرافيا، همچون بسياري از دانشهاي ديگر، عرصه وسيع ادبيات را ميداني فراخ براي ظهور خود يافته است. از اين رهگذر بسياري از اطلاعاتِ مربوط به سرزمينهاي گوناگون آنچنان در بستر ادبيات جاي گرفته كه حتي با گذشت زمان و تغيير و تحول در گستره جغرافيايي و يا از بين رفتن بسياري از آن جايها ، هنوز نام و نشان و ردپايي از آنها را ميتوان در مضامين شعري و آفرينشهاي ادبي شاعران يافت . البته كاربرد اعلام جغرافيايي و مضمونسازي با آنها ، در شعر شاعران هر دوره اي بگونه خاصي ، متفاوت و متمايز با دوره هاي ديگر است و اگر از ديدگاه سبك شناسي به اين موضوع نگاه كنيم، ميبينيم كه شاعران در هر يك از سبكهاي خراساني ، عراقي و هندي تحت تاثير محيط اجتماعي و فرهنگي خود ، به شكلهاي متفاوتي ، با اعلام جغرافيايي تصويرآفريني كرده اند . در اين پژوهش ، شگردهاي بلاغي و مضمونسازيهاي بديعي كه شاعران در دو سبك عراقي و هندي با استفاده از اعلام جغرافيايي پديد آورده اند، مورد بررسي قرار گرفته است و با توجه به ويژگيهاي سبكي هر يك از دوره ها به لحاظ بكارگيري اعلام جغرافيايي و مقايسه آنها، به بيان شباهتها و تفاوتهاي موجود در ميان اين دو سبك پرداخته شده و صنايع ادبي بكار رفته در هر سبك بسامديابي شده است .

In Persian poetry there is not only a boundless horizon of emotion and affection, but also an illimitable source of different sciences and experiences; it shows the prosperity of souls and minds of great Iranian poets. Knowledge of geography, like many other sciences, has found an extensive role in the field of literature. Accordingly, many information about different regions are so strongly rooted in the ground of literature that they have kept their names and traces in literary works and contexts regardless of passage of time and changes in real geographical world. Nevertheless, the application of geographical signs in literary works and using them for content creation have not been always the same, and they have taken different shapes in works of different poets in different eras. In a stylistic point of view, it is observed that the poets in Khorasani, Iraqi, and Hindi styles had been affected by the social and cultural factors of their era and they had used the geographical signs differently to depict their imageries. This study evaluates the rhetorical techniques and innovative content creations using geographical signs by poets who were following Iraqi and Hindi styles. To find the similarities and differences between two styles and to assess the frequency of figures of speech, the study uses the special stylistic features of each period regarding the usage of geographical signs.