بررسي تاثير تحريك دهاني پيش از تغذيه به روش بكمن بر عملكرد تغذيه‌اي نوزادان نارس

The effect of Beckman prefeeding oral stimulation program on feeding performance of preterm infants

چكيده مقدمه: هدف اين مقاله بررسي تاثير برنامه تحريك دهاني پيش از تغذيه بكمن بر زمان دستيابي به تغذيه دهاني كامل نوزادان نارس 32-26 هفته جنيني بستري در واحد مراقبت‌هاي ويژه نوزادان بيمارستان كمالي كرج مي‌باشد. مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع كارآزمايي باليني و تصادفي است و جامعه مورد مطالعه، نوزادان نارس با سن جنيني 26-32 هفته (21 نوزاد)، بستري در واحد مراقبت هاي ويژه نوزادان بيمارستان كمالي كرج مي‌باشند. بعد از اعمال معيار ورود و خروج، نوزادان به دو گروه، «تحريك دهاني پيش از تغذيه بكمن» و گروه كنترل تقسيم شدند. برنامه تحريك دهاني پيش از تغذيه با توجه به حساسيت بالاي كار و اهميت استمرار انجام آن، در 10 روز متوالي بدون وقفه براي هر نوزاد توسط پژوهشگر انجام شد. آزمودني‌هاي گروه كنترل و آزمايش از لحاظ سن تقويمي و سن جنيني در دفعات مختلف تغذيه دهاني و در زمان ترخيص از واحد مراقبت‌هاي ويژه نوزادان و ميزان وزن‌گيري در هفته اول، دوم تولد و زمان ترخيص مورد بررسي و مقايسه قرارگرفتند. يافته‌ها: در گروه بكمن، ميانگين سن تقويمي در زمان 8 بار تغذيه دهاني، 18/9±20/18 روز (ميانگين ± انحراف معيار) بوده است و در گروه كنترل، 42/10 ± 27/24 روز بوده است؛ در نتيجه گروه آزمايش با تفاوت 07/6 روز زودتر به اين معيار دست يافتند كه اين عدد به لحاظ باليني بسيار اهميت دارد. در گروه بكمن، ميانگين سن تقويمي در زمان ترخيص از بيمارستان 57/12 ±60/27 روز بوده است و در گروه كنترل، 46/13 ± 45/33 روز بوده است كه از نظر ميانگين، گروه آزمايش 85/5 روز زودتر از بيمارستان ترخيص گرديدند كه از لحاظ باليني و اقتصادي اهميت فراواني دارد. نتيجه‌گيري: اين مطالعه، از مطالعات بيشتر در زمينه تحريك دهاني بكمن به منظور افزايش مهارت تغذيه دهاني و كاهش مدت بستري در بيمارستان حمايت مي‌كند. كليد واژه‌ها: تحريك دهاني پيش از تغذيه بكمن، نوزادان نارس، تغذيه دهاني كامل، مدت زمان بستري در بيمارستان، وزن‌گيري

Abstract Introduction: The purpose of this study was to investigate the effects of Beckman oral stimulation program on the time to achieve independent oral feeding in preterm infants. Materials and Methods: In this randomized clinical trial study, 21 preterm infants, whose gestational ages ranged from 26 to 32 weeks and were hospitalized in Kamali Hospital NICU (Karaj- Iran), were chosen according to inclusionary and exclusionary criteria. They were randomly assigned either to a control group or Beckman prefeeding oral stimulation program. Considering the high importance of continued practice in this prefeeding oral stimulation program, the researcher individually implemented this program for each infant allocated to the experimental group for 10 successive days. The subjects in experimental and control groups were compared on these variables: 1- chronological and gestational age at various oral feeding times and at discharge from NICU; 2- weight gained during the first and the second postnatal weeks; and 3- the discharge time from NICU . Results: Average chronological age at 8 oral feeding times was 18.2 ± 9.1 days (mean ± SD) in Beckman group and 24.27 ± 10.42 days in control group. Therefore, the subjects in experimental group reached to the criteria 6.07 days sooner than the other group. The difference can be considered as a clinically important achievement. The mean chronological age at discharge time from hospital in Beckman group and control groups were 27.6 ± 12.57 and 33.45 ± 13.46 days respectively. That is, the experimental group discharged 5.85 days sooner from hospital, which is a clinically important benefit. Conclusion: The results of this pilot study implicate the need for more investigation on the efficacy of Beckman prefeeding oral stimulation program. Meanwhile, the program seems to increase oral feeding skills and decrease the length of hospitalization in NICU. Keywords: Beckman prefeeding oral stimulation program, Preterm infants, Full oral feeding, Hospitalization time, Weight gaining.