بررسي و مقايسه‌ زمان واكنش آواسازي افراد داراي لكنت و بدون لكنت در دو گروه سني 20-10 و30-20 سال

Phonatory reaction time in 10-to-30-year-old stutterers and non-stutterers

چكيده مقدمه: گروهي از محققين لكنت را اختلال در زمان‌بندي بين عناصر آوايي و وقفه در برنامه‌ريزي هم‌زمان و موفق حركات عضلات گفتاري جهت توليد يك كلمه مي‌دانند. براون و همكاران پي بردند كه حركات گفتاري افراد مبتلا به لكنت از نظر زمان‌بندي در مقايسه با افراد بدون لكنت متفاوت است؛ از جمله اين متغيرهاي زماني مي‌توان به زمان واكنش اشاره كرد. زمان واكنش معياري است كه به طور دقيق مي‌تواند ماهيت تفاوت‌هاي آواسازي بين افراد مبتلا به لكنت و بدون لكنت را نشان دهد. هدف اين مطالعه بررسي و مقايسه زمان واكنش آواسازي افراد مبتلا به لكنت و بدون لكنت مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع توصيفي- تحليلي بوده و در آن 22 نفر از افراد داراي لكنت و 22نفر بدون لكنت از سنين 10 تا 30 سال انتخاب شدند و از آن‌ها خواسته شد كه به محض شنيدن محرك، پاسخ مورد نظر (كشيدن صداي a) را ارايه دهند. در ادامه هر دو محرك و پاسخ توسط نرم‌افزار Praat ضبط و فاصله بين آن‌ها اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: اين پژوهش نشان داد كه ميانگين زمان واكنش افراد مبتلا به لكنت بيشتر از افراد بدون لكنت بوده و اين اختلاف به خصوص در گروه سني 20 تا 30 سال بارزتر بوده است. اين در حالي است كه اختلاف زمان واكنش در دو گروه سني معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: با توجه به وجود مشكل در شروع آواسازي در افراد مبتلا به لكنت مي‌توان چنين نتيجه گرفت كه اين مساله مي‌تواند نتيجه مشكلاتي از قبيل تنش عضلاني و رفتارهاي اجتنابي، مشكلات مربوط به فاكتورهاي عصبي - حركتي و يا فشار زمان احساس شده توسط فرد مبتلا به لكنت به خصوص در افراد بزرگسال كه تجربه بيشتري در لكنت دارند، باشد. كليد واژه‌ها: لكنت، زمان واكنش، گفتار روان، نرم‌افزارPraat

Abstract Introduction: Some evidence suggests that stuttering may be a temporal disruption of the simultaneous and successive programming of muscular movements required for producing speech sounds. According to this view, motor speech timing variables, including reaction time, may be different in people with stuttering (PWS) when compared to non-stutterers. Reaction time is a standard criterion that can show nature of these phonatory differences between stutterers and non-stutterers. The aim of this study was to determine the reaction times of phonation in PWS and to compare them with those of non-stutterers. Materials and Methods: In this descriptive-analytic study, 22 PWS and 22 normal counterparts, whose age ranged from 10 to 30 years (all subjects were divided into two age groups: 10-to-20-year olds and 20-to30-year olds), were asked to give the required response (a prolonged /a/) as soon as they heard an auditory stimulus. The intervals between stimuli and related responses were measured by Praat software. Results: The results of the study showed that the average of reaction times in PWS was higher than that of normal subjects and that this difference was greater in 20-to-30-year olds. These differences, however, did not reach statistical significance. Conclusion: The observed pattern of voice onset among stutterers may be resulted from such stuttering-related complications as struggling, avoiding, anticipatory behaviors, and neuromotor pathologies. It is also reasonable to propose that the voice onset delays are due to the time force perceived by older stutterers during the task. Keywords: stuttering, reaction time, fluent speech, Praat software