اثر شدت فعاليت هوازي بر انرژي دريافتي، اشتها و هورمون‌هاي تنظيم كننده انرژي در مردان جوان غير فعال

Effects of Aerobic Exercise in Tensityon Energy Intake, Appetite and Energy- Regulating Hormones in Sedentary Youngmen

تحقيق حاضر با هدف بررسي آثار فعاليت هوازي با شدت كم و زياد بر انرژي دريافتي، اشتها و هورمون‌هاي تنظيم كننده انرژي انجام شد. شانزده مرد سالم غير فعال (سن44/1 ±09/ 22 سال، قد 33/6±55/172 سانتيمتر، وزن 90/8±55/70 كيلوگرم، درصد چربي بدن 30/4±95/17) به صورت تصادفي به دو گروه فعاليت با شدت كم (55 درصد حداكثر ضربان قلب ذخيره به مدت 45 دقيقه) و فعاليت با شدت زياد (75 درصد حداكثر ضربان قلب ذخيره به مدت 30 دقيقه) تقسيم شدند. آزمودني‌ها به صورت تقاطعي متعادل، دو شرايط آزمايشي 5 روز كنترل (بدون فعاليت ورزشي) و 5 روز فعاليت را پشت سر گذاشتند. آزمودني‌ها غذاي مصرفي خود را در طول هر پنج روز وزن كرده و در برگه روزانه ثبت كردند. اشتهاي آزمودني‌ها هر روز صبح با مقياس ديداري (VAS) ثبت شد. غلظت هورمون گرلين، لپتين، انسولين و گلوكز در صبح روز ششم در حالت ناشتا پس از شرايط كنترل و فعاليت اندازه گيري شد. تغيير معناداري در انرژي دريافتي مطلق، اشتها، غلظت هورمون گرلين و لپتين در هيچ يك از گروه‌ها مشاهده نشد (05/0P > )؛ اما انرژي دريافتي نسبي به طور معناداري در گروه با شدت كم كاهش يافت (018/0P=). همچنين كاهش معناداري در غلظت انسولين (041/0P=) و گلوكز (022/0P=) در گروه با شدت زياد مشاهده شد. چنين مي‌توان نتيجه گيري كرد كه فعاليت هوازي با شدت كم در ايجاد تعادل منفي موثرتر از فعاليت هوازي با شدت زياد عمل مي‌كند. همچنين فعاليت هوازي با شدت زياد در كاهش غلظت انسولين و گلوكز بهتر از فعاليت هوازي با شدت كم عمل مي‌كند.

The purpose of this study was investigation effects of low and high intensity aerobic exercise on energy intake, appetite and energy-regulating hormones. Sixteen sedentary (age 22.09±1.44 yr, height 172.55±6.33 cm, weight 70.55±8.90 kg, fat percent 17.95±4.30) men were randomly divided in low (55% MHRR for 45 min/day n=8) and high (75% MHRR for 30 min/day n=8) intensity exercise groups. All subjects participated in two experimental conditions with two days apart include five days control with no exercise, and five days exercise. Subjects recorded dietary intake using a food diary and self-weighed intake during each five days. Visual analogue scale (VAS) completed at each morning in fasted state. The level of acylated ghrelin, insulin, leptin, and glucose were measured in the morning at 6th day in fasting status after control and exercise conditions. No significant changes were found in absolute energy intake, appetite rate and level of acylated ghrelin and leptin between conditions (p > 0.05). Interestingly, relative energy intake was significantly lower after exercise in the low-intensity exercise group (p=0.018). However, insulin (p=0.041) and glucose (p=0.022) concentration reduced significantly after exercise condition in the high-intensity exercise group. Finally, it can be concluded that low-intensity exercise is more effective in negative energy balance and high-intensity exercise is more impressive for reducing insulin and glucose concentration