تجربه‌ي ديني و ادراك خدا: نگاهي انتقادي به نظريه‌ي آلستون

Religious Experience and Perceiving God; A Critical Evaluation of Alston’s Theory

ويليام آلستون در كتاب ماندگار ادراك خدا، در مقام عرضه‌ي نظريه‌اي در باب معرفت‌شناسي باور ديني، كوشيده است از اين راي دفاع كند كه مي‌توان برخي باورهاي ديني را به جهت ابتنايشان بر برخي تجربه‌هاي ديني معقول و موجه دانست. طبق اين نظريه، آن قسم از تجربه‌هاي ديني كه ويژگي‌هاي پديدارشناسانه‌ي ادراك را از خود بروز مي‌دهند صلاحيت آن را دارند كه نقش مبناي باور را ايفا كنند. اين مقاله ضمن گزارش و تحليل مهم‌ترين نقدهاي اين قول و هم‌چنين بررسي پاسخ‌هاي آلستون به اين نقدها، به ارزيابي مستدل اين مباحثه پرداخته و در پايان با افزودن ملاحظات انتقادي جديد نتيجه گرفته است كه آلستون دلايل محكمي براي موجه كردن مدعاي خويش اقامه نكرده است.

In his magnum opus Perceiving God, William Alston has tried to show that one can be justified in believing some religious beliefs on the grounds of some religious experiences. According to his theory, those religious experiences which have -phenomenologically- perceptual characters are entitled to play the role of ground for some other beliefs. This paper examines some of the main criticisms of this view, as well as Alstonʹs replies to them. Evaluating the arguments of two sides of the debate, the author puts forward his comments and criticism. It has been finally concluded that as far as Alstonʹs arguments are concerned his main claim remains under question.