گذر از ناقدسي به قدسي: بازنمايي مناسك گذار در اسطوره زال

A Passage from Profane to Sacred:A Representation of the Passage ceremony of the Myth

ساختارگرايان بر اين عقيده اند كه مناسك گذار كه در ميان بوميان مناطق مختلف جهان معمول است ساختارِ ثابتي دارد. اين الگوي ثابت كه در اين نوشتار معرفي خواهد شد صورت خود را حفظ مي كند و تنها از لحاظ محتوايي تغيير مي پذيرد. در اين مقاله نشان داده خواهد شد كه اسطوره زال از الگويي مشابه اين مناسك پيروي مي كند. زال نيز در مناسكي شركت مي جويد و پيرو آموزش هاي فراطبيعي اي كه از سيمرغ مي بيند همانند نوآموز بومي به جايگاهي متفاوت در خرد و توانايي هاي فراطبيعي دست مي يابد. آيين او نيز همانندِ مناسك گذار فردي، با حضور موجودات آسماني همراه است. زال به نيروي درمانگري و جادوگري دست مي يابد كه پس از گذار از پليدي به نيكي و فره در او ايجاد شده است. اين مقاله در تلاش است نشان دهد كه الگوي رواييِ اسطوره زال ساختاري بسيار مشابه با ساختار مناسك گذار در جوامع نانويسا است.

Structuralists claim that there is a common mental structure shaping rite of passage in all primitive societies around the world. This stable pattern does not change in form but undergoes some alterations in its content. This article shows that the myth of Zaʹal follows the same pattern that the rite of passage does. Zaʹal takes part in a rite in which learns metaphysical lessons from his tutor Simorgh; like the primitive Chosen One, Zaʹal reaches a new status of wisdom and ability in his society after going through the rite of passage. His rite also includes participation of heavenly creatures like Simorgh. Zaʹal gains witchcraft and healing abilities once he abandoned badness and tended to Goodness and consequently gained Farrah and became a divine being as result of the above-said tendency. This article tries to picture that the narrative pattern of the Zaʹal myth is very much similar to the rite of passage structure in the primitive societies.