فلسفه عبادت از ديدگاه ملاصدرا

Philosophy of Worship from Mullā Sadrā’s Point of View

ملاصدرا در حكمت متعاليه، با رويكردي فلسفي به تبيين جايگاه و منزلت عبادت و همچنين چيستي و چرايي آن مي‌پردازد. در اين راستا فلسفه عبادت، بر جهان‌شناسي، انسان‌شناسي و خداشناسي حكمت متعاليه استوار مي‌گردد، و اين وجودشناسي، معرفهْْ‌النفس و خداشناسي صدرايي است كه امكانات و مواد لازم را براي حصول فلسفه عبادت او فراهم مي‌آورد. صدرالمتالهين در قالب فلسفه عبادت خود، به مسايلي همچون نسبت دو مقوله نظر و عمل، تمايز ميان عبادت تكويني و تشريعي و چرايي وضع عبادات مي‌پردازد، و نقش عبادت در تعالي انسان و ساير موجودات در مراتب وجودي عالم را برجسته مي‌سازد. شرح چگونگي زايش فلسفه عبادت صدرايي از حكمت متعاليه و شيوه پرداخت ملاصدرا به مسيله عبادت، هدف اصلي اين نوشتار است.

Adopting a philosophical approach in his transcendental theosophy, Mull? Sadr? sheds light on the place of worship and the nature and philosophy of it. His philosophy of worship is based on the cosmology, anthropology and theology of transcendental theosophy. [In other words], it is Sadrian ontology, psychology and theology that pave the ground for the emergence of his philosophy of worship. In his philosophy of worship, Mull? Sadr? deals with issues such as the relation between theory and practice, the distinction between ontological and legal worship and philosophy of worship, highlighting the role of worship in the spiritual promotion of human beings and other creatures in the existential hierarchy of the world. This writing aims mainly at explaining how transcendental theosophy leads to Sadrian philosophy of worship and how Mull? Sadr? deals with the issue of worship.