بررسي عملكرد كنوانسيون منطقه اي كويت بر محيط زيست دريايي خليج فارس

Performance of Kuwait Regional Convention on Persian Gulf Marine Environment

سابقه و هدف : در سال 1978 ، كنوانسيون منطقه اي كويت با هدف محافظت از محيط زيست دريايي خليج فارس، بين كشورهاي منطقه منعقد گرديد . منطقه اي كه كشورهاي ايران، عربستان، كويت، عراق، امارات متحده عربي و قطر، نفت توليدي خود را از اين درياي نيمه بسته صادر مي نمايند. از آن جايي كه در كنوانسيون مذكور كشورهاي امضا كننده متعهد شده اند كليه اقدامات لازم را براي جلوگيري و يا كاستن از آلودگي محيط زيست در من طقه دريايي خليج فارس به عمل آورند، اين مطالعه با هدف بررسي عملكرد آن كنوانسيون در جهت محافظت از محيط زيست دريايي خليج فارس انجام شده است. مواد و رو ش ها: در اين تحقيق مقادير آلودگي، زمان و اثرات آن در آب هاي خليج فارس با استفاده از آمارهاي ماخوذ از من ابع رس مي مورد بررسي قرار گرفت . در خصوص ريزش مواد نفتي به آب هاي خليج فارس، آلودگي مذكور به تناسب مقدار توليد نفت در خليج فارس مورد ارزي ابي واقع و سپس با همين تناسب در مقايسه با مدت مش ابه در سطح جهاني مورد سنجش قرار گرفت كه منتج به ترسيم يك نمودار جداگانه در خليج فارس و سطح جهان گرديد . مقادير افزايش يا كاهش تعيين و سپس تحليل نهايي با استفاده از داده هاي مذكور به عمل آمد. يافته ها: به استثنا سال هاي 1983 و 1991 مقدار آلودگي در خليج فارس چه از نظر تعداد حوادث منتهي به آلودگي و چه از لحاظ حجم ريزش مواد نفتي و آلودگي آب، مقادير پاي ين تري از ميانگين آلودگي در سطح جهاني را نشان مي دهد. به نحوي كه 1984 ميانگين سطح آلودگي در مقايسه با سطح جهاني و متناسب با 40 درصد استخراج - 1978 و 1990 - بين سال هاي 1982 نفت جهان از منطقه خليج فارس، سير نزولي را نشان مي دهد . بروز دو جنگ بز رگ در خليج فارس، افزايش آلودگي را 63 درصد نسبت به ميانگين جهاني رساند. / مجموعاًً به رقم 63 استنتاج: كنوانسيون منطقه اي كويت به ه نگام بروز جنگ و درگيري نظامي درخليج فارس كه هشت كشور ساحلي آن حدود 40 درصد توليد نفت خام دنيا را برعهده داشته ، از عمل به تكاليف خود ناتوان بوده، در صورتي كه به ت اسيسات نفتي، اسكله ها و نفتكش ها حملاتي صورت گيرد، طرح عمليات اضطراري براي كنترل و مهار آلودگي ب ه دليل گستردگي فاجعه و نظامي بودن منطقه عملا كارايي خود را از دست مي دهد. لذا پيشنهاد مي شود كه با اصلاح پروتكل كنوانسيون كويت و يا تن ظيم پروتكل جداگانه، كشورهاي عضو متعهد گردند به ه نگام بروز جنگ از مورد هدف قرار دادن تاسيسات نفتي يكديگر خودداري و يا در صورت بروز آن ، دخالت فوري عمليات اضطراري براي مهار آلودگي را به رسميت شناخته، با آن همكاري نمايند.

Background and purpose: In 1978, the Kuwait Regional Convention for Co-operation on Protection of the Marine Environment from Pollution was signed between the countries of the region. Iran, Saudi Arabia, Kuwait, Iraq, United Arab Emirates, and Qatar are exporting their petroleum from this semi-enclosed sea. According to the convention signatory countries pledged to take all necessary actions to prevent or reduce environmental pollution. This study aimed to investigate the role of this convention on the protection of marine environment in the Persian Gulf. Materials and methods: In this study, levels of pollution and their effects on the Persian Gulf were investigated using the data from official sources. This investigation was done based on the production of oil in the Persian Gulf then it was compared with marine pollution in the world. The data was analyzed using statistical software. Results: The level of oil pollutants including oil spills were less compared with that of the world, however, in 1983 and 1991, the amount of pollution in the Persian Gulf was found to be higher. From 1978 (the year that Kuwait Convention was adopted) until 1982, and from 1984 until 1990, the average pollution rate declined compared to the global level. But the occurrence of two wars in the Persian Gulf increased the pollution rate to 63.63%. Conclusion: Kuwait Regional Convention is incapable of taking appropriate actions if the oil facilities, docks and tankers are attacked. In fact emergency plans for protection of pollutants will lose their efficacy due to the extent of disaster. So it is suggested to amend the Kuwait convention protocol or by setting a separate protocol members should be plighted to refrain from attacking each otherʹs oil installations in wars or to agree with emergency operations if these facilities are attacked.