موانع موفقيت تيم احيا در عمليات احيا قلبي ريوي از ديدگاه پرستاران

Barriers to the success of cardiopulmonary resuscitation teams from the perspective of nurses

زمينه و هدف: با توجه به اينكه چندين سال است از شروع عمليات احيا قلبي ريوي توسط تيم احيا مي گذرد ، متاسفانه عملكرد تيم احيا در بيمارستان ها ضعيف و نگران كننده است. تحقيقات نشان داده است به طور متوسط تنها 10 تا 15 درصد كساني كه تحت احيا قلبي ريوي توسط تيم احيا در بيمارستانها قرار مي گيرند، زنده ترخيص مي شوند كه اين آمار در كشورهاي مختلف متفاوت است. درنتيجه پرداختن به موانع موفقيت عمليات احيا مي تواند تاحدي راه گشاي روش هاي پيشگيري از خطرات بالقوه و تهديد كننده بعدي بيماران باشد. هدف از اين پژوهش تعيين موانع موفقيت عمليات احيا قلبي ريوي در بيمارستان توسط تيم احيا از ديدگاه پرستاران است. روش بررسي: در اين پژوهش توصيفي تحليلي كه درسال 1390 انجام گرفت ، تعداد 200 پرستار شاغل در4 بيمارستان آموزشي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي گلستان به صورت تصادفي مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوري اطلاعات، پرسشنامه خودساخته با عنوان بررسي موانع موفقيت احيا قلبي ريوي بود. اطلاعات به دست آمده با نرم افزار آماري SPSS نسخه 16، آمارتوصيفي (فراواني ، ميانگين ، انحراف معيار) و آمار استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: از نمونه هاي مورد بررسي 34 درصد مذكر و66 درصد مونث بوده اند. 83 درصد از پرستاران تجربه حضور در تيم احيا را داشتند. مهمترين عللي كه از ديدگاه پرستاران به عنوان موانع موفقيت احيا قلبي ريوي موثر شناخته شد عبارت بودند از: بيماري زمينه اي بيماران (88درصد) ، عدم حضور به موقع تيم احيا در بالين (98درصد) ، نداشتن مهارت ارتباطي اثربخش با اعضا تيم (90درصد) ، كمبود تجهيزات و آماده نبودن وسايل CPR در هر بخش(92درصد) و در نهايت عدم برگزاري منظم آموزش هاي ضمن خدمت استاندارد و اصولي(98درصد). نتيجه گيري: عمليات احيا قلبي ريوي در بيمارستان ها توسط تيم احيا همچنان ضعيف و نگران كننده است بنابراين به نظر مي رسد كاهش يا بهبود اين چالش مستلزم توجه بيشتر برنامه ريزان و مسيولان بيمارستان ها به برگزاري برنامه هاي بازآموزي استاندارد و به روز رساندن دانش و ارتقا سطح مهارت كادر درمان و تشكيل تيم احيا متبحر و منسجم است.

Background and objectives: Despite the long history of cardiopulmonary resuscitation (CPR), there are still major concerns about poor CPR team performance in hospitals. While only 10-15 percent of those undergoing CPR leave the hospitals alive, the statistics vary in different countries. Since addressing the barriers to successful CPR may help prevent the potential risks to future patients, the present study aimed to identify such barriers from the perspective of nurses. Methods: In a descriptive-analytic study in 2011, 200 nurses, including 68 men (34 percent) and 132 women (66 percent), employed at four teaching hospitals affiliated to Golestan University of Medical Sciences (Iran) were randomly selected. Data were collected through a researcher-made questionnaire. Descriptive (frequency, mean, and standard deviation) and inferential statistics were applied for data analysis. All analyses were performed with SPSS version 16 . Results: The majority of nurses (83 percent) had an experience of working with a CPR team. The participating nurses suggested absence of timely clinical CPR (98 percent), lack of regular standard in-service training (98 percent), lack of CPR equipment and supplies in the wards (92 percent), lack of efficient communication among team members (90 percent), and underlying diseases of the patients (88 percent) as the most important barriers to successful CPR. Conclusion: Considering the poor performance of CPR teams in hospitals, management of this challenge requires more attention of planners and hospital authorities. Holding standard retraining programs to update the staff’s knowledge and improve their skills would be essential to forming a competent and cohesive CPR team. Keywords: Cardiopulmonary Resuscitation, Cardiopulmonary Resuscitation Team, Nurses