تغييرات مانومتري آنوركتال به دنبال درمان كودكان مبتلا به يبوست مزمن فانكشنال

Alterations in Anorectal Manometry Parameters following Treatment of Functional Chronic Constipation in Children

سابقه و هدف : مانومتري آنوركتال روش مناسبي براي تشخيص يبوست مزمن كودكان است و مي تواند اطلاعات مفيدي در مورد علل زمينه اي يبوست در اختيار ما قرار دهد . با انجام اين مطالعه و بررسي پارامترهاي مانومتري قبل و بعد از درمان استاندارد مي توان پاسخ دهي درمان استاندارد را ارزيابي نموده و رو شهاي تشخيصي را بهبود بخشيد. مواد و روش ها: اين مطالعه مق طعي بر روي 48 بيمار مبتلا به يبوست مزمن انجام شده و پارامترهاي مربوط به مانومتري آنوركتال قبل و 6 ماه بعد از دريافت درمان استاندارد با يكديگر مقايسه گرديد. 6 سال كه 31 نفر پسر بودند . درمان استاندارد باعث كاهش فشار پايه آنال شده بو د /8±1/ يافته ها: متوسط سن 08 با توجه به علايم باليني در 75 درصد بيماران ( 27 نفر) پاسخ به درمان، خوب بود . بيش ترين تغييرات شل شدن .(p < 0/004) موج در فاز 1 ثانيه بعد از اتساع ركتوم ديده شده بود . طول موج و مدت شل شدن در حجم هاي بالاي 30 سي سي با يكديگر تفاوتي نداشت. استنتاج: گرچه درمان استاندارد بر روي مدت زمان شل شدن اسفنكتر داخلي موثر نمي باشد ، ولي با ت اثير بر روي دامنه موج شل شدن مي تواند در بهبود وضعيت بيماران نقش مهمي ايفا نمايد . بيش ترين تغييرات در فاز 1 ثانيه بعد از اتساع ركتوم ديده شد. لذا م يتوان طول مدت انجام مانومتري آنوركتال را كوتا هتر كرد.

Background and purpose: Anorectal manometry is a suitable diagnostic method in children with chronic constipation and could provide useful information on the causes of constipation. This study was done to evaluate the therapeutic response of standard treatment and improve the diagnostic method via assessment of manometric parameters before and after the standard treatment. Materials and methods: In a cross-sectional study, anorectal manometry was performed in 48 patients including 31 male (with the mean age of 6.8±1.08 years) with chronic constipation. The manometry parameters were compared before and after six months therapeutic period. Results: Forty eight children with chronic constipation underwent anorectal manometric testing. Basal anal pressure decreased in standard treatment (P < 0.004). According to clinical symptoms, acceptable therapeutic response was achieved in 27 (75%) patients. Severe changes in sphincter relaxation were seen at one second after rectal dilatation phase. But no significant differences were seen in Amplitude and duration of relaxation in volumes higher than 30cc. Conclusion: Standard treatment had no long term effect on Duration of Relaxation, however, it could play a role in improving the status of patient by influencing Amplitude of relaxation. More changes were seen at one second after rectal dilatation phase, hence, the length of manometry procedure can be shortened.