ارتباط بين رويكردهاي يادگيري و مطالعه و پيشرفت تحصيلي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان

The Relationship of Study and Learning approaches with Students’ Academic Achievement in Rafsanjan University of Medical Sciences

مقدمه: رويكرد يادگيري، متغيري است كه اكثر صاحب‌نظران پايه اساسي يادگيري تلقي كرده، آن را به دو دسته رويكرد عمقي (Deep Approach) و سطحي (Surface Approach) تقسيم نموده‌اند. در اين مطالعه، رابطه رويكردهاي يادگيري و مطالعه و پيشرفت تحصيلي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان مورد بررسي قرار گرفته است. روش‌ها: اين مطالعه توصيفي مقطعي در سال 1391 انجام شد. تعداد 370 نفر به صورت سهميه‌اي تصادفي ساده از رشته‌هاي پزشكي، دندانپزشكي، پرستاري- مامايي و پيراپزشكي از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان انتخاب گرديدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات پرسشنامه استاندارد فرآيند رويكرد مطالعه فرم دو عاملي تجديد نظر شده (R-SPQ-2F or Revised two-factor Study Process Questionnaire) بود، كه بر اساس مقياس 5 درجه‌اي ليكرت نمره‌گذاري شده است. جهت سنجش پيشرفت تحصيلي، معدل كل ترم‌هاي قبل دانشجويان مورد بررسي قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري توصيفي و استنباطي (آزمون‌هاي آماري t مستقل، آناليز واريانس يك‌راهه و ضريب همبستگي اسپيرمن و رگرسيون خطي چندگانه) انجام شد. نتايج: ميانگين و انحراف معيار رويكرد عمقي برابر 54/0±21/3 به طور معناداري از رويكرد يادگيري سطحي آنان 64/0±92/2 بيش‌تر است (001/0p < و 65/6=t). در اين مطالعه رويكرد عمقي با معدل رابطه مثبت و مستقيم (041/0=p و 12/0r=) و رويكرد سطحي با معدل رابطه منفي و معكوس (05/0=p و 11/0-r=) داشت. مهم‌ترين شاخص پيش‌بيني‌كننده معدل كل دانشگاهي، رويكرد عمقي بود. يعني با افزايش يك واحد در متغير رويكرد عمقي، ميانگين معدل كل دانشگاهي، 28/0 افزايش يافت. در كليه رشته‌ها، ميانگين رويكرد عمقي دانشجويان بيش‌تر از رويكرد سطحي بوده، اما اختلاف رويكرد عمقي در بين رشته‌ها، معنادار نيست (52/0=p). نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان‌دهنده رويكرد عمقي به عنوان پيش‌بيني‌كننده نتايج يادگيري دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان است. لذا بايستي دانشجويان را جهت اتخاذ رويكرد عمقي، با مداخلات آموزشي مناسب و برنامه‌ريزي‌هاي صحيح ياري نمود.

Introduction: Most experts consider learning approach as the fundamental basis of learning dividing it into two parts of deep learning approach and surface learning approach. This is an endeavor to investigate the relationship between learning and study approaches with academic achievement among students in Rafsanjan University of Medical Sciences. Methods: This descriptive cross-sectional study was performed in 2012 on a sample of medicine, dentistry, nursing, and allied health students (n=370) selected through stratified random sampling in Rafsanjan University of Medical Sciences. Data gathering tool was a revised two-factor Study Process Questionnaire (R-SPQ-2F) graded based on 5point Likert Scale. Students’ total grade point average (GPA) was considered to evaluate their academic achievement. Data analysis was performed using descriptive and inferential statistics (Independent t-test, ANOVA, Spearman correlation coefficient, and multiple linear regression). Results: Mean and standard deviation of deep learning approach (3.21±0.054) was significantly higher than surface learning approach (2.92±0.064) (t=6.65, p < 0.001). Deep learning and GPA showed direct and positive correlation (r=0.12, P=0.041). On the other hand, surface approach and GPA showed negative and reverse correlation (r=-0.11, P=0.05). The most important predictor index of GPA, was deep approach. This means that an increase of one unit in deep approach, lead to increase of 0.28 points in GPA. In all disciplines, mean of students’ deep approach was higher than that of surface approach, but differences of deep approach between disciplines were not significant (P=0.52). Conclusion: This study demonstrates that deep learning approach is an important predictor of students’ learning outcome in Rafsanjan University of Medical Sciences. Therefore, students should be helped in order to adopt with deep approach using appropriate educational interventions and proper planning.