روي و مس در كوليت اولسراتيو

The Relationship between Copper and Zinc Levels in the Serum and Urine and the Risk of Ulcerative Colitis

يا IBD) يكي از انواع بيماري هاي التهابي روده (UC يا Ulcerative colitis) سابقه و هدف: كوليت اولسراتيو و مزمن است كه با واسطه ايمني ايجاد مي شود. تغييرات مس و روي در اين بيماران در مطالعات (Inflammatory bowel disease قبلي گزارش شده است. با توجه به تناقضات موجود هدف از انجام اين مطالعه اندازه گيري غلظت سرمي و ادراري اين فلزات در بيماران و مقايسه آ نها با گروه شاهد است. UC مبتلا به و 49 داوطلب سالم انجام گرفت . پس از UC مواد و روش ها: اين مطالعه به صورت مورد - شاهدي روي 50 بيمار مبتلا به جداسازي سرم از خون تام و گرفتن نمونه ادراري از هر دو گروه، نمونه ها در دماي 20 - درجه سانتي گراد نگهداري شدند. سپس سطح مورد SPSS سرمي و ادراري روي و مس توسط روش اسپكتروفتومتري جذب اتمي اندازه گيري شد. در نهايت داد هها توسط نرم افزار ارزيابي قرار گرفتند. 138 ميكروگرم در /3 ± 42/ 72 و 6 /6 ± 15/ به ترتيب 2 UC يافته ها: ميانگين غلظت سرمي روي و مس در بيماران مبتلا به 110 ميكروگرم در دسي ليتر بود . مقادير ادراري روي و مس بيماران به ± 38/ 104 و 5 ± 37/ دسي ليتر و در گروه شاهد به ترتيب 9 4 ميكروگرم در دسي ليتر /1 ± 1/ 109 و 5 ± 8 ميكروگرم در دسي ليتر و در گروه شاهد به ترتيب 34 /7 ± 2/ 128 و 3 /7 ± 37/ ترتيب 5 ميانگين غلظت سرمي روي در بيماران كمتر و غلظت ادراري آن .(P < 0/ بود. اختلاف بين دو گروه از نظر آماري معني دار بود ( 01 بيشتر از گروه شاهد بود. غلظت سرمي و ادراري مس افراد بيمار به طور ميانگين بيشتر از گروه شاهد بود. يك بيماري التهابي است . سطح مس هنگام UC . را نشان مي دهد UC استنتاج: شواهد تغييرات عناصر روي و مس در بيماران التهاب افزايش مي يابد و بالا بودن سطح سرمي و ادراري مس مي تواند بدين علت باشد . علت كاهش ميزان سرمي و افز ايش ادراري روي در بيماران قابل بحث مي باشد. پيشنهاد مي شود براي مطالعات تكميلي آينده مكمل روي تجويز شود و روند بهبودي زخم هاي موكوسي مورد بررسي قرار گيرد.

Background and purpose: Ulcerative colitis (UC), a subtype of inflammatory bowel diseases (IBD), is an immune-mediated chronic intestinal condition. Changes in the copper (Cu) and zinc (Zn) concentrations have been reported previously in IBD. Due to controversial results, the aim of this study was to evaluate and compare serum and urine levels of Zn and Cu in patients with UC and control group. Materials and methods: This case-control study was conducted on 50 patients with UC and 49 healthy volunteers. Urine and venous blood samples were collected from patients and healthy volunteers and separated serum and urine samples were kept at -20oC. Levels of Zn and Cu were measured in blood serum and urine using atomic absorption spectrophotometry. Data were analyzed then. Results: Mean serum levels of Zn and Cu in patients with UC were 72.6 ± 15.2 and 138.3 ± 42.6 ?g/dl, respectively; the values in normal individuals were 104.0 ± 37.9 and 110.0 ± 38.5 ?g/dl, respectively. Mean urine levels of Zn and Cu in UC patients were 128.7 ± 37.5 and 8.7 ± 2.3 ?g/dl, respectively; in normal individuals, the values were 109.0 ± 34.0 and 4.1 ± 1.5 ?g/dl, respectively. The differences between the two groups were significant (P < 0.01). In patients, the overall mean Zn concentration in serum was lower and in urine was greater than the controls. The serum and urine Cu concentrations were higher in those with UC. Conclusion: According to the results, trace element levels such as Zn and Cu in patients with UC are subjects to change. As UC is an inflammatory disease and Cu levels are increased during inflammation, serum and urinary Cu levels were higher. The decrease in serum and increase urinary Zn in patients with UC is debatable. So, for future studies, Zn supplementation and examining mucosal healing process is suggested.