مقايسه‌ي اثرات نانوميله‏هاي اكسيد آهن با پوشش‌هاي اوره و پلي‌اتيلن گليكول بر زيست‌پذيري فيبروبلاست موش

زمينه و هدف: امروزه نانوساختارهاي اكسيد آهن به‌عنوان يك ريز مغذي مهم در كنترل و هدفگيري رهايش دارو، گرما درماني و تشخيص و درمان سرطان مورد استفاده قرار مي‏گيرد. مطالعه‌ي سميت سلولي نانوساختارهاي مذكور به‌منظور راهيابي به ايمني كاربرد آن‌ها، هدف اين پژوهش بود. روش بررسي: نانوميله‏هاي اكسيد آهن با پوشش اوره در دوزهاي 100 و 400 ميكرو‌گرم در ميلي‌ليتر با پروتيين‌هاي سرم گاوي اصلاح گرديد. سميت اين نانوميله‏ها در مقايسه با نوع اصلاح نشده‏ي آن با تست (3-(4, 5-dimethylthiazol-2-yl)-2, 5-diphenyltetrazolium bromide (MTT) سنجيده شد. سميت نانوميله‏ها با پوشش (PEG)Poly Ethylene Glycol نيز در دوزهاي مشابه با نانوميله‏هاي پوشش دار شده با اوره، از طريق تست MTT مقايسه گرديد. تمامي تست‌ها بر روي رده‏ي سلولي L929 و در فواصل زماني 24 و 48 ساعت انجام شد. يافته‌ها: سلول‌هايي كه در معرض نانوميله‏هاي اصلاح شده قرار گرفته بودند، در مقايسه با اصلاح نشده‏ي آن زيست پذيري بيشتري در تمامي دوزها و زمان‌ها نشان دادند. نانوميله‏هاي داراي پوشش PEGدر تمام دوزها و زمان‌ها، مرگ سلولي بيشتري را نسبت به آن‌هايي كه پوشش اوره داشتند، نشان دادند. نتيجه‌گيري: نانوميله‏هاي اصلاح نشده نسبت به نوع اصلاح شده سميت بيشتري نشان دادند كه احتمالا ناشي از تشكيل يك حلقه‏ي پروتييني تحت عنوان Hard Corona به دور اين نانوميله‏ها در محيط حاوي پروتيين و عدم تشكيل آن در نوع اصلاح شده مي‌باشد. علاوه بر اين كاهش مرگ سلولي توسط نانوميله‏هاي داراي پوشش اوره در مقايسه با PEG، بيانگر تاثير نوع پوشش با توجه به اندازه‏ي ذرات بر سميت سلولي آن‌ها است. واژگان كليدي: نانوميله‌هاي اكسيد آهن، پوشش اوره، پوشش PEG‏، MTT، زيست پذيري، رده‏ي سلولي L929

Background and Objective: Currently, as an important trace element, is increasingly used in drug delivery, hyperthermia and diagnosis and treatment of cancer. The main objective of this study was to determine the cytotoxicity effects of nanostructure iron oxide and to implement the findings for its safe applications. Materials and Methods: Urea coated iron oxide nanorods were modified with fetal bovine serum. Toxicity at doses of 100 and 400?g/ml in modified nanorods vs. non-modified nanorods was tested via (3-(4, 5-dimethylthiazol-2-yl)-2, 5-diphenyltetrazolium bromide (MTT) assay. Toxicity of Polyethylene glycol (PEG) coated iron oxide nanorods with identical doses were compared with Urea coated iron oxide nanorods by MTT assay. All the procedures were carried out on L929 cell lines for periods of 24 and 48 h. Results: Cells on exposure to modified nanorods had more viability than non-modified ones at all doses and all the time points. PEG coated in comparison to urea coated nanorods exhibiteda higher cell death at all doses and all time points. Conclusion: Based on the obtained results, unmodified nanorods in comparison to modified ones demonstrated more toxicity which appears to stem from formation of a protein ring called Hard Corona around these nanorods in a protein contained media. Protein rings are not formed in the modified nanorods. Meanwhile, the reduction of apoptosis in urea coated nanorods as compared with PEG, verifies that the type of coating depending on size is effective on cellular toxicity. Keywords: Iron oxide nanorods, MTT, Viability, Urea coated, L929 cell