بررسي تاثير درمان شناختي رفتاري بر پرهيز، وسوسه، عود، و تغيير نگرش معتادين به شيشه

Evaluating Effectiveness of Cognitive- behavioral Therapy on Abstinance, Craving, Relapse & Attitude in Methamphetamine Abuse

زمينه: شيوع روز افزون مصرف ماده محرك شيشه و درمان موثر اعتياد به اين ماده، يكي از دغدغه هاي اصلي متخصصين اين حوزه است. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير درمان شناختي رفتاري بر ميزان پرهيز، وسوسه، عود و تغيير نگرش معتادين به شيشه است. روش: در اين طرح شبه آزمايشي، 36 بيمار با تشخيص وابستگي به شيشه به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و گواه قرار داده شدند. گروه آزمايش طي 12 جلسه دو ساعته به صورت انفرادي تحت درمان قرار گرفتند. آزمودني‌هاي هر دو گروه توسط مصاحبه ساخت يافته شخصيت، پرسشنامه نگرش نسبت به مواد، قبل از شروع درمان (مرحله پايه)، جلسه ششم، دوازدهم و 90 روز پس از پايان درمان (پيگيري) مورد ارزيابي قرار گرفتند. از طريق خودسنجي در شروع هر جلسه درماني دفعات لغزش، وسوسه و پرهيز سنجيده شد. گروه كنترل در اين مدت درمان روان‌شناختي دريافت نكرد. داده‌ها به كمك آزمون t همبسته، تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و تحليل واريانس دو طرفه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: تفاوت معنادار بين ميانگين ها در كليه مراحل مداخله و بين مراحل خط پايه و پيگيري مشاهده شد و در آزمون فرضيه ها گروه آزمايشي پرهيز بيشتر، وسوسه و عود كمتر و تغيير نگرش نسبت به ماده محرك شيشه نشان دادند. پس فرضيه هاي تحقيق تاييد شد. بحث و نتيجه گيري: ميزان پرهيز، وسوسه، لغزش و عود و نگرش مثبت گروه آزمايشي نسبت به گروه كنترل در تمام مراحل مداخله پايين تر بود، پس رويكرد شناختي رفتاري در درمان اعتياد به شيشه موثر است.

Background: Increased prevalence in Methamphetamine Abuse and effective treatment of addiction to this substance is one of major problems for clinisians of this domain. Abjectives: The aim of the study consisted of evaluating effectiveness of cognitive- behavior therapy on relapse rate, craving, attitude and self-restraint Addicts in Methamphetamine abuse treatment. Methods: in this research 36 patients diagnosed as suffering Methamphetamine dependence (according to DSM-IV- TR criteria) were randomly divided into 2 groups of 18, one as experimental group and the other as control group. Members of experimental group were undergone individual therapy for 12 sessions. They completed Structured Clinical Interview for DSM (SCID II), Attitute change test, daily report form of craving and relapse rate before initiation of therapy, in 6th and 12th session and 90 days after termination of the therapy. Control group received no CBT during the study. Data collected were analysed by analysis of variance with repeated measures & dependent t test. Results: There is statistical significant diference between means of two groups in all stages of therapy. In follow-up stage experimental group (CBT treated) show higher abstinance, lower craving and relapse and attitude change to methamphetamine. Hypthoses of research accepted. Conclusion: The results revealed that cognitive- behavioural therapy was effective in reducing craving and relapse rate, increasing abstinanse & changing attitude (mind regarding substances).Then, CBT is effective in treatment of Methamphetamine Abuse.